page0118

114

sztory jak w Nieświeżu, Lwowie, Jarosławnu, Poznaniu, Sandomierzu, Radomiu i t. d. zwały się reformy Chełmińskiej.

Magdalena dbając o to, żeby klasztor miał zawsze swoich stałych kapłanów, ufundowała w Poznaniu serninarjum na siedmiu kleryków, czemu trudno się nie dziwić, gdy przypomnimy sobie jak z początku szczupłe miała fundusze. Bolała srodze nad szerzącą się w Prusach herezją, a żałość co rozdzierała jej serce, nibyjecho .usiłowań wielkiegd Hozjusza, wzbudziła w niej myśl założenia kolegium Jezuitów, co też uczyniła przy wspaniałej farze Toruńskiej. ,

Lecz nie były juz to owe czasy, kiedy Jezuici (według sprawiedliwegowyrażema Bartoszewicza) oyli dzielną kohortą w ręku Hozjusza i Batorego. Rozpoczęło się panowanie Zygmunta JI1 i stryi jego książę Sudermanjl, któryprzywłaszczył sobie szwedzką koronę,-wszedłszy do Prus plądrował tę prowńncję, Magdalena znówtrwożna o los religji, gorącem! przy modlitwie zalewała się łzami, a gdy nieprzyjaciel ciągnął ku Chełmnu, ona z siostrami schroniła się do Bydgoszczy; tam miała widzenie, że Chrystus Pan rozciągał po nad niemi swój płaszcz szkarłatny, skrwawiony, mówiąc: Me bójcie de, ja was biorę w moją obronę.