page0124

114

tyczących. Widzieliśmy, że indywidua zdrowe, silne, które nawet nigdy hypnotyzowanemi nie były, ulegają magnetyzerowi pod wpływem kata-pleksyi, fascynacyi lub zmonoideizowania. Jakkolwiek dużo mamy przykładów z życia codziennego, że pewne osoby zajęte jakąś jedną myślą, w którój skupiają wszystkie swe duchowe czynności—nie widzą i nie słyszą co się na około nich dzieje, np. zaczytani nie słyszą, gdy się do nich mówi— zamyśleni idąc ulicą, mijają prawie że bezwiednie na drodze spotykane osoby i przedmioty — pies idący za węchem nie słyszy głosu swego pana, kot czycbający na zdobycz nie słyszy i nie widzi nic co się naokoło niego dzieje i t. d. to jednak zupełnie nam nie wystarcza do pojęcia zjawisk monoideizmu przy zupełnej zresztą swobodzie umysłu. Widzieliśmy np. że osoba wprawiona w ruch automatyczny—pomimo że z nami rozmawia i wie co czyni, zaprzestać danego ruchu nie może, że w zupełnej trzeźwości ducha będący, nie może rozprostować przykurczonej mu ręki i t. d. Te zjawiska którym miano magnetycznych nadałem, których pewną liczbę wpływowi zmonoideizowania przypisałem, na długo jeszcze pozostaną dla nas niejasne-mi i tylko psychofizyologia może je kiedyś w przyszłości rozstrzygnie.

Zdawałoby się przy tych zjawiskach, że pewne części mózgu niezależnie od normalnie funkcyo-nującej substancyi korowej mózgu (ośrodki hamu-