page0106

- 105 -

podpiły;'zadrżała ze strachu, przeczuwając, jakie ją spotka nieszczęście......Zaledwie bo

wiem drzwi otworzyła, wuj, który miał w ręku kij gruby, tak ją nim potężnie przywitał w główkę, że tylko raz żałośnie jęknąwszy, martwa i blada upadła na ziemię.

Wuj Marylki, na widok nieszczęścia, którego sam był sprawcą, prędko się opamiętał. i zaczął ręce łamać a rozpaczać; wujenka również krzyczała w niebogłosy. Niewiedząc innej rady, wzięli biedną sierotkę i zanieśli na łóżko, pokładłszy koło nićj święcone wianuszki, i zapaliwszy gromnicę.....Nic to niepomoglo! Marylka leżała

bez życia, a ich płacze i narzekania nie-zdołały go jej powrócić!

Kiedy tak wujaszek i wujenka wzajemnie obwiniają się o śmierć Marylki i tylko załamują ręce, wtem nagle na oścież otwarły się drzwi do izby, i woda ze strumyka mrucząc przybiegła do łóżeczka umarłej, podniosła się, zwilżyła blade jej lice, napoiła usteczka i zrosiła od stóp do głowy. Oczy Marylki, dotychczas zamknięte snem wiecznym, otw^rarły się do połowy , a po wszystkich członkach lekkie przebiegło drgnienie.—Dobra Marylko! szepnęły po cichu drobniutkie fale strumyka,