page0126

118

Schneider — Schnitzler

Todtenfeier. Zresztą Schneider sił swoich doświadczył we wszelkich rodzajach kompozycyj. Dzieł jego drukowanych wyszło 105, między któremi i teoretyczne, jak: Elementarbuch der Tonsetzkunst, Elementardbungen im Gesange, Elementardbungen im Pianofortespiel, Vorschule der Musik, Handbuch des Organisten i t. d. Napisał także 7 oper, z których: Claudine eon Villabella (Goethego) i Mwin's Entzauberung (1808) dane hyły w Lipsku. Uroczystości muzyczne, które wówczas weszły w Niemczech w zwyczaj, prawie obejść się nie mogły bez osoby lub utworów Schneidera; sam on w 66 miastach był obecny przy nich i kierował kilkoma. Instrument jego muzyczny prowadzi dziś syn jego najmłodszy Teodor. — Schneider (Jan Boguchwał), znakomity wirtuoz na organach i kompozytor, brat poprzedniego, ur. r. 1789 w Alt-Gersdorf blisko Zittau, równie jak i starszy brat uczył się u ojca, a potem w Zittau i na uniwrsytecie w Lipsku, gdzie w r. 1811 został organistą przy kościele uniwersyteckim, zkąd na organistę przeszedł do Zgorzelic (Górlitz) w r. 1813, gdzie założył szkołę śpiewu i razem z Bluher’em uroczystości duehowno-muzyczne w kościele św. Mikołaja urządzał. W r. 1835 został organistą w Dreźnie przy ewangiel. kościele dworskim, a dyrygując szkołą śpiewu po Dreyssigu wykonał klassyczne dzieła kościelne wokalne. Przy urządzonych przez towarzystwo chóralne Kolońskie koncertach duchownych w Londynie r. 1833, grywał Schneider na organach i okazał się jedynym z najznakomitszych na tym instrumencie wirtuozów. Odtąd z całej niemal północnej Europy i Ameryki miał napływ uczniów. Posiadał także gruntowną znajomość budowy organów. Cześć tylko kompozycyj jego na organy wyszła z druku; są to fantazyje i fugi, preludyja, śpiewy chóralne religijne, aidyfonije z towarzyszeniem organów, księga prełudyj kościelnych ewangelickich i t. p. Brat jego młodszy Jan Bogumił Sc/meider, ur. r. 1797, od r. 1835 organista przy kościele św. Krzyża w llirschberg, również dał się poznać z gry i kompozycyj na organach.

Schneidewm (Fryderyk Wilhelm), znakomity filolog, urodzony roku 1810 w Helmsfedt, kształcił się na uniwersytecie w Getyndze w r. 1839—33. Pracując od r. 1833 przy gimnazyjum w Brunswiku, osiedlił się r. J836 w Getyndze i w r. 1837 został tam nauczycielem, oraz kierującym seminaryjum ftlo-logiczuem, którego dyrekcyję otrzymał później. W r. 1813 mianowany pro-fessorem zwyczajnym, a r. 1850 członkiem towarzystwa naukowego tamże. Z pism jego, do najlepszych obecnie w dziedzinie filologii należących, wyróżniamy: Deleckis Graeeorum elegiacae, iambicae, melicae (3 tomy, Getynga, 1838—39); wydanie epigrammatów Martialisa (3 tomy, Grimma, 1813) i dwóch nowo odkrytych mów Hyperidesa (Getynga, 1853); Exercdaliones cr>Gcae in poetas li/rici Graeai (Getynga, 1841). Mnóstwo rozpraw umieścił po czasopismach i w dzienniku Phiblogus. Umarł w 1816 r.

SchDitzlcr (Jan Henryk), spółczesny statysta francuzki, urodzony w Strasburgu 1803 r., po ukończeniu nauk w rodzinnem mieście, udał się jako nauczyciel domowy do Kurlaudyi i tu przebywał do roku 1838. Powróciwszy do Paryża, kierował wydawnictwem dzieła: Encijclopedie des gens du monde (1830—1845). W r. 1856 otrzymał katedrę literatury niemieckiej w liceum strasburgskiem. Oprócz wielu artykułów w wspomnianej encyklopedyi zamieszczonych, Schnitzler wydał oddzielnie: 1) Essai dłune statisti/pie generale de T empire de Russie (Strasburg i Petersburg, 1835); 3) La Russie, la ■Pologne et la Finlande (Paryż, 1835 roku); jestto obraz statystyczno-geogra-ficzno-dziejowy wszystkich części monarchii Rossyjskiej; 3) Statistigue generale, methodiąne et complette de la France (1846, t.4). Wojna wscho-