page0128

— 127 —

Trzecim przyjacielem mniej był ^rz»jętyff| czysto nudziła go obecność jego; ztąd nieraz przy krem go słowem uraził, ale mimo tego w głębi serca był mu przychylnym.

Ten stosunek długo zachowywał się między nimi; szczęśliwy Wezyr nigdy am myślał doświadczał mocy^ przywiązania swych przyjaciół, aż do chwili, w której przekonał s^:ę dowodnie o rzeczywistej wartości każdego z nich. Pewnego dnia Szach Perski rozgniewał się na niego, i. kazał mu przed sądem stanąć, aby się tłumaczył z wielu oskarżeń i zarzutów. W e-zyr mewiedząc jak się bronić , udał się do sw^rego najlepszego przyjaciela z prośbą, aby mu towarzyszył przed sąd , i u>ył wpływów jaki miał, ku wybawieniu go z nieszczęścia.

— Zatrudnienia moje — odpowiedział najlepszy przyjaciel z wyrazem pomięszania — niepozwala^ą mi na kruk z domu się ruszyć; jesteś niewinny, sam siebie najlepiej obronisz.

Nieszczęśliwy Wezyr ledwo swym uszom wierzył, i mimo silnych nalegań, nic niew^rskórał. Straciwszy nadzieję poruszyć tego niewdzięcznika , udał się do drugiego przyjaciela. Ten wierniejszy cokolwiek od poprzedzającego, chociaż mniej kochany; ofiarował się odprowadzić go do drzwi sądowych , lecz nie-wszedł z nim, gdyż się wymówił nagłą potrzebą wyjechania na wieś. Napróżno biedny We?yr zaklinał