page0137

129

Schorn — Schott

i Schriften akademii munichskiej. — Schorn (Karol), malarz historyczny, synowiec poprzedzającego, urodzony r. 1802 w Dusseldorf, uczył się w pracowni Wacha w Berlinie. Pojęcie charakterystyki i kolorytu błyskało już z pierwszych jego dzieł, jak: Maryja Stuart i Rizzio, Karol V w Sain-Jusl, Papież Paweł III przed obrazem Lutra. Powołany do Munich, wykonał tu freski w arkadach ogrodu dworskiego i rysunki kartonów do futer okien tumu w Ra-tyzbonie. Podróż do Włoch pomnożyła bardzo szereg obrazów rodzajowych jego pędzla. Najznakomitszym atoli jego dziełem jest: Anabaptyści wzięci w niewolę i stawieni przed biskupa Franz^a w Munster w r. 1536, obraz zakupiony przez króla pruskiego z wystawy r. 1846 r. W r. 1845 król Ludwik polecił mu wykonanie kolossalnego rysunku potopu. Zmarł r. 1850 w Munich, gdzie od r. 1847 był professorem akademii.

Schotel (Jan Chrystyjan). znakomity malarz morski, urodzony roku 1787 w Dordrecht w Hollandyi, przeznaczony z początku do handlu, w wolnych tylko chwilach oddawał się rysunkom. Po śmierci ojca, objąwszy fabrykę po nim, wkrótce ją porzucił i swobodnie poszedł za swą skłonnością do sztuki w roku 1810. Dwa lata uczył się u Marcina Schoumana. Wspólnie z nim odmalował on Odwrót Francuzów od Dordrecht 1814 r. i Bombardowanie Algieru przez Anglików w rl 1818. Od r. 1818 począł malować olejno i przeniósłszy się później do Dagi, zmarł tam r. 1839. W pozostałościach po nim znaleziono oprócz 9 tek ze szkicami, 400 planów do obrazów wykończonych. Na krótko przed śmiercią zwiedził był jeszcze wybrzeża Flandryi i Francyi. Jako malarz morski przewyższał on nietylko wszystkich mu współczesnych tego rodzaju malarzy, ale na równi stoi z najlepszymi dawniejszej epoki. Najcelniejsze z jego obrazów znajdują się w muzeum w Hadze, w galeryjach barona Nagela tamże, cesarza rossyjskiego, niemniej u wielu miłośników w Amsterdamie, Dordrecht i Bruxelli. Przepłacane bywają na licytacyjach. W r. 1840 wzniesiono mu pomnik w tumie rodzinnego miasta. Porównaj syna jego G. D. J. Schotel a Lernn ran den Zeeschilder Joh. Chr. S (1840). — Schotel (P. J.). drugi syn poprzedzającego, wstąpił w ślady ojca i należy do znakomitych malarzy morskich. Jest professorem w zakładzie marynarki w Medemblyck nad zatoką Zuydersee. Studyja swe odbył pod kierunkiem ojca i w r. 1843 towarzyszył księciu niderlandzkiemu Henrykowi w podróży na morze Śródziemne. Obrazami swemi zdobi on niemal corocznie wystawy niemieckie.

Schott (Andrzej), hellenista, znawca starożytności i numizmatyk, urodził się w Antwerpii r. 1552, uczył się w Lowanium, w Paryżu objął służbę naukową w domu Busbeka, który był dawniej posłem cesarza Ferdynanda do sułtana Solimana, a teraz posłem cesarza Rudolfa II do króla francuzkiego. Busbek używał Schotta do uporządkowania materyjałów naukowych, jakie przywiózł z Turcj i. Przepędziwszy dwa lata w Paryżu, Schott wyjechał do Hiszpanii; otrzymał w uniwersytecie w Toledo (1580 r.), katedrę języka greckiego. Arcybiskup toledański, kardynał Quiroga. wziął go do swego pałacu i trzymał przez lat trzy. Następnie Schott był powołany do uniwersytetu w Saragossie na katedrę literatury greckiej i historyi rzymskiej. Powziąwszy wiadomość że Antwerpija, zbuntowawszy się przeciw Filipowi II, królowi hiszpańskiemu, była oblegana i silnie zagrożona przez Alexandra Farnese, księcia parmeuskiego, naczelnie dowodzącego wojskami hiszpańskiemi w Niderlandach, ślubował wstąpić do zakonu jezuitów, jeżeli rodzinne jego miasto wróci do wiary katolickiej i do posłuszeństwa królowi hiszpańskiemu. Gdy się poddała Antwerpija, Schott licząc 34 lat wieku, został jezuitą w Saragossie, uczył

ENCYKLOPEDYJA tom XXIII.    9