page0243

240

„Nalazła ręka moja gniazdo męztwa narodów polskich; zbiorę ich tu jako ptaszęta. Wziąwszy ten taborek (¹) polski, Litwa i Polska będziemo-ją. Pójdę potem do Węgier, do ziem Niemieckich; kto mi się oprze, gdy te zniosę?. “ — Czterdziestoma tysiącami ludzi i nieprzeliczoną zgrają koni okrył pole, a nad szańcami naszemi.kazał takie poturniakom swoim czynić okrzyki: „Dziś tylko żywota waszego — żaden z was wieczora nie doczeka — dziś wszyscy poginieeie!“

Dalej opowiedziawszy męztwo naszych, porażkę nieprzyjaciół, tak kończy pokornym zwrotem do Pana Zastępów:

„Ty sam Panie poraziłeś tureckie hufce nieprzeliczone, które zapomniawszy dzieł onych bohaterskich swoich, uciekały przed niewiernemi; odejmowałeś im rozum, iż nie przezierali fortelów onych, które nam mogły bardziej szkodzić. Pojmałeś Panie chytrki te w chytrościach swoich własnych; zaślepiłeś oczy ich, jako niekiedy So-domskich mieszczan, aby Lota sprawiedliwego

drzwi nie widzieli..... Dzieła to [są Twoje Panie,

ręka Twoja bezecne te ludzie gromiła — ręka Twoja umacniała ręce synów Twoich do bitwy.“

1

Tabor wojenny, wojsko.