page0246

245 —

w sercu zostawi: trwa ból zadany, gwałtownie umysł robi na gniewy, i warzy w sobie pomstę wielką.

Miłuj bliźniego jako sam siebie.

Pomyślmy jeno sobie, gdybyśmy taki dom, takm pomieszkanie i towarzystwa, takie miasto znaleźli, w któ-remby to prawm: Miłuj bliźniego jako sam siebie, doskonale było dochowane; żeby synowie rodzicom, słudzy panom swoim z uprzejmej ku nim miłości, posłuszeństwo oddawali, a ojcowie, starsi i panowie, potrzeby ich wszystkie, z tejże szczerój miłości, jako ku samym sobie opa-trowali: gdzieby żaden waśni na nikogo niemiał, ni z kim się niewadził, jeden drugiemu niezazdrościł, a życzył jako sobie: gdy jeden zachoruje aby wszyscy o jego zdro-wbe się starali: gdzie komu czego niedostaje, aby mu wszyscy cierpieć nędzy niedopuścili: gdzie kto zasmucony i strapiony, aby do pociechy jego wszyscy przybiegali: 'gdzieby niebyło swarów, złorzeczenia, fukania, wołania jeden na drugiego: gdzieby jeden o drugim rozumiał, iż on lepszy i czcigodniejszy niżeli ja; a nie na swoje, ale na jego cnoty patrzył, a wszystkiego mu dobrego tak jak sobie życzył: jego niedostatki znosił i wymawiał u siebie i u drugich. O Boże! jakieby tu było na ziemi rajskie prawne pomieszkanie. O! jakobyśmy się do takiego miasta, domu i towarzystwa kwapili!

O ubogich.

Są ludzie prawdziwie ubodzy, którym schodzi i na siłach i na żywności, ci niech będą opatrzeni; ale ci, któ-

21*