page0250

248

Widzenie ISalrazara.

Baltazar, krój Babiloński a wnuk Nabuehodonozo-ra, wyprawił wielką ucztę dla największych panów dwora swojego, a bfdąc zagrzany winem, rozkazał przynieść naczynia złote i srebrne, które dziad jego uprowadził był z kościoła Pańskiego w Jerozolimie; pił z nich z niewiastami i książętami wychwalając bożków ręką łudzką zdziałanych. W tejże samej chwili ujrzano pokazujące, się palce jakoby ręki ludzkiej, które pisały tuż na ścianie sali królewskiej cztery wyrazy,, czego nikt przeczytać ani wytłumaczyć nie mógł. Król, widząc poruszenie palców piszących, tak się przeląkł i strwożył, iż kolana pod nim się zachwiały. Obiecał wielką nagrodę temu kto będzie umiał przeczytać to pismo i wytlómaczyć; lecz żaden z mędrców całego królestwa nie mógł zadosyi uczynić woli królewskiej. To powiększyło jeszcze obawę Baltazara i tak się niepokoił, iż rysy jego twarzy zupełnie się zmieniły. Przestraszona królowa radziła mu, aby kazał wyszukać Daniela, którego Nabuchodonozor wyniósł do wielkich zaszczytów, z powodu rozumu i roztropności w wytłumaczeniu snów i wyjaśnieniu rzeczy najzawiklańszych. Król usłuchał tej rady, i stawiono natychmiast przed mm Daniela. Krół tak się do niego odezwał: „Danielu! mówiono mi, że duchem Boga jesteś natchniony, i że przewyższasz mądrością wszystkich innych ludzi. Nikt, me wyłączając mędrców i magów, nie może mi powiedzieć co znaczy to pismo; jeśli ty to potrafisz, obleczony będziesz w purpurę, nosić będziesz łańcuch złoty, i staniesz się po mnie trzecią osobą w calem państwie mojem.” Daniel mu odrzekł: „Królu! twoich jio-darunków i zaszczytów innemu twojego dworu udziel,