page0252

344    Selery — Seleukus

mająca liście osadzono na krótszych ogonkach i korzenie wielkie okrą-gławe.

Seleucydowie, czyli Seleutydzi, nazwa dynastyi panującej w Syryi, która rządy swe rozpoczęła z Seleukusem Nikatorem i przez długi przeciąg łat, od r. 312—64 przed Chr. liczyła niemały poczet królów', pogrążonych zwykłe w uciechach zmysłowych, którzy \vsr< »d biesiad i rozkoszy zapominali o przekazanej im przez Nikatora potędze i tracili zwolna władzę nad jednem z naj-rozleglejszych wńwczas państw. Pierwsi już jego następcy, Antyjoch I Soter, Antyjoch II, Seleukus II i III, wielki popełnili błąd, chcąc przeciwne naturze państwa skojarzenie z Europą uskutecznić, zaprowadzając władzę zwyczaje macedońsko-greckie do miast nowozałożonych, zamiast jednać sobie Azyjatów sposobem rządzenia czysto oryjentalnym, z samego władzy ogniska wykwitającym. Skutkiem tak niewłaściwego postąpienia, wiele lodów' azyjatyckich wypow iedziało im posłuszeństwo i lubo Antyjoch III Wielki fr. 224—187 przed Chr.) usiłował całość państwa utrzymać, wiele jednakże niepomyślnych okoliczności, od czasu Antjjoeha IV Epifanesa monnrehiję nawiedzających rychły jej rozkład i upadek za sobą pociągnąły. Najbardziej przyczyniło sic do tego zwycięzkie pomykanie się Partów i Baktryjczyków, niemniej polityka Rzymian, dla własnych samolubnych widoków, podniecających wciąż nienawiść i waśni wzajemne Seleucydów, Ptolomeuszów i władzców' Azy i mniejszej. W końcu też zbytki dworu i wojska, wiodąc za sobą ucisk i zdzierstwa przyprowadziły kraj do niemocy i biedy; kłótnie rodzinne i krwawe o następstwo spory tak dalece zrujnow ały państwo ograniczające się już tylko na samej Syryi, że takowe w r. 64 przed Chr. nader łatwą stało się dla Knejusza Pompejusza zdobyczą, który kraj w prowincyję - rzymską zamienił. Od królów powyższych datuje era seleucydyjską zwana.

Seleucyja, zw^rało się kilka miast założonych przez Seleukusa Nikatora, z których dwa szczególniej do wielkiej urosły zamożności. Największe z nich leżało w Babilonii, w bliskości rz. Tygrys, nad kanałym łączącym tę rzekę z Eufratem, a korzystne jego położenie robiąc zeń punkt środkowy handlu indyjskiego, naprowadziło mu 600,000 mieszkańców, Za Trajana, jedęn z wodzów rzymskich zrabował je i w części w perzynę obrócił. Bardziej jeszcze ucierpiało ono za następnych cesarzótv, a Sewera na równi z Babilonem było spustoszone. Gruzy jego dotychczas widziałńć Znane pod nazwą El-\fadmn są o 5 mil od Bagdadu odległe. Niemniej ważną była druga Seleucyja w Sy-jvi z przydomkiem Pieria, w pobliżu ujścia Oronlesu do morza; na jej zwaliskach leży obecnie Kepse. Za Seleucydów miasto to miało port i stanowiło niezdobytą warownie.

Seleukus,' nazwa kilku królów    kich, których przodek Seleuhus M-

kalor, syn Antyjocha, był Założycieleńi pa.^ns|''’^a Syryjskiego. Jako jeden z najdzielniejszych wodzów Afexandra    ^otrz^^ma^ on w udziela

satrapjję Babilońską i zemknął dtf Egiptu, gdy    ^zaz34»ł °^^en rachunku

z powierzonych mu rządów'; zkąd powrócił r. 312 p/Ze*.' ^^r.’ l^,°j^nocy P°" siłków egipskich zajął Babilon, gdzie sić mężnie bronił pfoę, ^M5l'^{V na}P^;iSC\ ^^einc“ tryjiisza syna Antygonowego, a odparłkży go rządził    ^e’ ^sl^,ravvie,^^,wie

i łagodnie Babiloniją, Medyją, Suzyjaną ć okoli cznleihl E-ajauft- W rotce potem przez zwycieztwo odniesione pod Ipsus iC 30T ptzćfr C\hr. roZśZv‘^>rz^ ^sw0J^e panowanie ku zachodowi, a nadto po kiesce fr'upadku f>/zi^;tn^ftcłia pou *^urpe-dion w Syrii (r. 2 $2) wcieli! tegoż kraje do Syfyi, lak że-pi bóstwo Syr/J-^ie obejmowało wówczas wszystkie niemal azyjatyckifc' Alekansdr. a W. zdobycie.