page0253

250

tein, a nawet względniejszy, żeby winę zatrzeć; przeprosin zaś zbyt uniżonych, jako to całowania nóg, kolan — nie lubił.

— Mości książę, zawiniłeś! mówił nieraz do niego starszy pokojowy, mający nietylko pozwolenie, ale rozkaz żeby go przestrzegać.

Na skarcenie popędliwości swojej, kazał się czasem, zamknięty w swoim pokoju, bić dworzanom, a wołał na nich żeby to robili gorliwie; to też nieraz koszula przywrzała do zranionego ciała. Wtedy zakrwawioną bieliznę płókano tajemnie, kryjąc się przed oczyma ludzkiemi.

Tak samo wiele dobrodziejstw- czynionych było, żeby lewica nie wiedziała co robi prawica. Co sobota pobierał jeden z pokojowych dziesięć złotych (*), jeżeli zaś potrzeba było to i więcej, aby każdemu spotkanemu ubogiemu daw^rać po szelągu; a jak książę w jakiem mieście bawił, rozsyłano co sobotę do każdego klasztoru po dziesięć złotych, do szpitalów po pięć. Tak wiec gdzie się tylko pokazał, był powodem do pociechy, do radości jakiejś i w tern swoje największe szczęście znajdował.

Gdy bawił z żoną w mieście swem Ołyce,mieli

(^ł) Złoty ówczesny był kilka razy większy od dzisiejszego.