page0230

220

nego wyobrażenia względem drugiego. Możemy zatem odtąd odrzucić, jako nieścisłe rzekome »prawo uzewnętrzniania« fizyologów, którzy przypuszczają że wrażenie jest naprzód postrzegane jako centralne a potem przez akt dodatkowy lokalizowane na obwodowym końcu nerwu. Rozumowanie to wtedy tylko byłoby słusznem, gdyby przyjęto, że mózg postrzegany jest przez tegoż mózgu świadomość. Powiedzieliśmy już, ze świadomość nie jest anatomem, zatem nie ma co stawiać takiego zagadnienia.

Tak jaką jest, hypoteza ta ma tę zaletę, że tłomaczy, z jakiego powodu świadomość nasza w pewnych okolicznościach schodzi się z czynnościami mózgowemi, a nie łączy się z niemi w innych okolicznościach. Innemi słowy zawiera ona wytłomaczenie nieświadomego. Mogę wykazać to cytując kilka faktów ścisłych, których wytłomaczenie dotąd za bardzo trudne uważano, lecz które staje się łatwe do zrozumienia dzięki tej hypotezie.

Pierwszy z tych faktów tyczy psychologii prądu ruchowego. Dużo zajmowano się tym prądem w studjach czynionych nad uczuciem wysiłku i nad fizyczną podstawą woli. Prądem ruchowym jest prąd, który wychodząc z komórek mózgowych okolicy ruchowej przechodzi przez drogi piramidalne do mięśni ciała; co do kierunku swego jest on odśrodkowy. Poszukiwano, czy mamy lub mieć możemy świadomość o tym prądzie; a raczej w nieco różnej formie postawiono to pytanie. Zapytywano, czy stan psychologiczny może być stroną odwrotną tego ruchowego

http://rcin.org.pl