page0268

265

narodu, jego istnienia warunkiem, żył wiarą, i poświęceniem dla ogólnego dobra. Opuszczał więc życie spokojny, bo czuł iż wypełnił posłannictwo swoje, a już oczy jego zawarte były na wieki, kiedy jeszcze ręce tak silnie krzyż Zbawiciela do piersi tuliły, że je z trudnością rozerwać pizyszło. Ubył jeden mąż prawy i zasmuciła się ta ziemia, która ich tylu podobnych wy dała, a na której już oni brakować zaczynali.

Buławę jego złożono na ołtarzu Matl i Boskiej Częstochowskiej.