page0286

283

wdziwy apostoł, silny niepokalanym żywotem, gromił publicznie nadużycia, samemu nawet monarsze prawdę w oczy mówił. Nie wydalał się nigdzie od ś. Krzyża tylko na podróże po swej dyecezji, żeby w niej utrzymać ład i pobożność. Innych wycieczek nie pojmował nawet potrzeby. Jadąc też z Warszawy?- do Poznania, zachorował śmiertelnie w Łowiczu. Zaraz mu krew puszczono, ale to nie pomogło — umarł, zostawując testamentem majątek swój cały ubogim. Ciało jego pochowano u ś. Krzyża; nagrobek wzniósł mu zakon przy ołtarzu Najświętszego Sakramentu czyli Bożego Ciała, bogato ozdobionym złoceniami przez przyrodnią siostrę jego ojca, pobożną Helenę z Tarłów Gozdską starościnę Stężycką. Naprzeciw jest ołtarz ś. Felicyssymy, której reli-kwje za czasów probostwa księdza Tarły sprowadził drugi, lubo mniejszy dobroczyńca kościoła ś.-krzyzkiego, kardynał Radziejowski prymas. Jakaż była radość pobożnego kapłana, którego serce miłujące zakrwawiały niesnaski domowe, po śmierci króla Jana wynikłe, że wtedy książę prymas jakby na przebłaganie Boga, nowe wprowadzał nabożeństwo do jego ulubionego kościoła. Podczas kiedy właśnie odprawiał się burzliwy sejm elekcyjny, kiedy szlachta wrzała niepoko-