page0301

Roskolnicy — RośUny    2j&

wy; dawniej zaś używać mieli olejów świętych, od czasów patryjarehy Józefa przechowanych, b) Dyjafconowcy albo Kadzielnicy w tem się od innych popo— wców^r odróżniają, iż wymagają kadzenia na krzyż i odmawiania pewnych odmiennych modlitw'. Dawni dyjakonowcy przyjmowali krzyż o czterech końcach. c) Wietkow^Fcy chrzczą na nowo, lecz od kapłanów grecko-rossyjskich powtórnego wyświęcenia nie wymagają, przestając na samem wyrzeczeniu się; przyjmują obrazy przez innowierców malowane; za grzech nie poczytują jeść i pić wspólnie z praw osławnymi i wraz z nimi do łaźni uczęszczać; kapłani ich w razie wydalenia się z parafii, przelewają sw^rą władzę na innych, dozwalając im przyjmowania do swej sekty, spowiadania umierających, lecz grzechy tychże spisane na napierze, każą dla rozgrzeszenia, do siebie przysyłać; dają ciało pańskie kobietom i mężczyznom bez różnicy wieku, którzy natępnie tak siebie jak innych kommuniknją. d) Czarnobolcy odrzucają przysięgę, mówiąc, że Chrystus zabronił przysięgać inaczej tylko słowami: tak, tak; nie, nie; odrzucają krzyż o ośmiu końcach, jeżeli na sobie nie ma wyobrażenia ukrzyżowanego Zbawiciela; wierzą w blizki koniec świata; nie modlą się za panującego i całą jego rodzinę podług formy przez Synod przepisanej, nie przyjmują do siebie mających paszporty, a gdzie takowe zobaczą, mszczą, e) Susłowcy, zwani tak od Fiedora Susłowa, tem się od Dyjakonowców różnią, że przyjmują do siebie takich tylko kapłanów, którzy otrzymali święcenie od samych biskupów wielkorossyjskich, jako następczo od patryjarchów moskiewskich Filareta i Józefa wyświęconych. Do Popowców' należą eszcze Onufryjewjcy, Epifa-nowey i wicie innych. (Ob. A. Joannow, Wiadomości historyczne o dawnych stryyolnihach i nowych rosholnihach (Petersburg, 1855 r.). A. Szcza-pow, Bosfwf rossyjshi (Kazań, 1859 r.). D. IłowajsKi, Zarysy hist. ros. (Petersburg, 1864 r.).    J. Sa...

Roślinność. Pod wyrazem tym rozumiemy masse wszystkich roślin znajdujących się na ziemi, lub w danej jakiejkolwiek miejscowości; w temże znaczeniu używają także wyrazu flora (oh.).

Rośliny. Roślinami nazywamy wielki dział istot organicznych, mających wspólną ze zwierzętami zdolność żywienia się i rozmnażania, lecz pozbawionych czucia i ruchu dowolnego, a tem samem i organów do objawiania tych czynności służących. Pod względem drugim, to jest, co do ruchu stanowią tutaj wyjątek ziarnka rozrodcze (gonidia) wodorostów, nitki rozrodcze mchów, porostów, które opatrzone są migawkami i w wodzie poruszają się podobnie jak wymoczki. Zdawałoby się z pozoru, że odróżnienie rośliny od zwierzęcia, nie przedstawia żadnej trudności; tak jest w rzeczy samej, jeżeli idzie o istoty stojące na wyższym szczeblu organizacyi pomiędzy zwierzętami i roślinami; lecz zbliżając się do punktu zetknięcia dwóch działów świata organicznego, często nastręcza się wątpliwość, czy podpadające pod oczy indywiduum należy zaliczyć do zwierząt lub rośhn. Nie zapuszczając się w^r zbyt rozległe traktowania tego przedmiotu, nadmienimy, że za rośliny uważamy indywidua organiczne, które czerpią z łona ziemi lub z atmosfery, za pomocą korzeni lub porów cząstki nie organiczne, przyswajają sobie takowe i obracają na powiększenie swojej objętości i które rozmnażają się za pomocą ziarn poprzednio zapłodnionych albo z pączków, główek 1 odrostków łodygi macierzystej. Częścią składowy zasadniczą ciała roślinnego jest tkanka komórkow'ata, złożona z komórek mających ścianki przezroczyste; komórki te przedłużone i zwinięte stanowią naczynia, przedłużone zaś i w kierunku długości z sobą połączone, tworzą włókna roślinne. W składzie chemicznym roślin znajdujemy węgiel w przeważającej