page0331

CEL BIESIADY. 329

interesowniej. Nie ulega wątpliwości, że póki żył Platon, imię jego nauczyciela ciągle wspominano i w dyskusyach uczonych i podczas biesiad wesołych, gdy w dniach pamiętnych wygłaszali członkowie pochwały bogów lub wielkich mężów. Że te biesiady odgrywały wielką rolę w życiu braterskiem Akademii, wyłożyłem obszernie wyżej ^l); że Sympozyon platońskie jest ich nieśmiertelnym, niedoścignionym i wzorem i obrazem, nie potrzebuje dowodu ²), bo to samo przez się jasne. Zostało napisanem tuż po założeniu Akademii ³). I nic dziwnego, że widząc naokoło siebie uczniów. czuł potrzebę rozprawiać o miłości; bez niej podobny związek, zwłaszcza w świecie starożytnym, nie mógł mieć powodzenia żadnego. Ale chciał także ukazać im postać czcigodną swego mistrza, którego większość znała tylko z posłuchu, aby mieli zawsze obecny wzór mądrości i miłości, zjednoczonych w tej samej osobie.

Biesiada rzeczywista odbyła się przed tak dawnym czasem, że stała się już jakoby legendą dla młodszego pokolenia. Agaton w r. 417 otrzymał nagrodę za dramat, a nazajutrz sprawił ucztę bliższym znajomym, wśród których był także Arystodem, gorący wielbiciel Sokratesa, chodzący jak on boso ⁴). Ten wiele lat później opowiadał rzecz całą Apollodorowi, także maniakowi, włóczącemu się ustawicznie za Sokratesem ⁵); Apollodor nareszcie powtarza opowiadanie kilku przyjaciołom. Szczęśliwy ten pomysł zostawia autorowi wielką swobodę w obchodzeniu się z ludźmi i wypadkami

^ł) Zob. str. 163 i nast. tego tomu.

*) »Nie mogę tego dowieść, ale wydaje mi się prawie bezpośrednio jasnem, ;że Sympozyon jest owym poematem, w którym naczelnik świeżo założonego bractwa -Muz w Akademii kreśli wzór idealny dla biesiad uroczystych swego bractwa*. W i-1 a m o w i t z w Philol. Unters. IV. Antigonos von Karystos p. 282.

⁸) Ponieważ Platon wspomina o zburzeniu Mantynei przez Spartanów i rozdzieleniu ludności w gminy mniejsze (Symp, p. 103), przyjmują uczeni dość powszechnie r. 38S jako datę »Biesiady*. Jednakże Platon wrócił z podróży swoich dopiero •około r. 387, a prawdopodobnie w następnym otworzył swą szkołę; przeto obie daty schodzą się bardzo blisko. Dla tego S y b e 1 nazwał »Biesiadę« programem Akademii, o czem później.

*) Mania chodzenia boso grasowała już koło r. 423, kiedy pierwszy raz Ary-stofanes wystawił »Chmury«. Mówi tam Fidippides; »Och! znam tych nędzarzy¹ Mówisz o szalbierzach, chodzących bez trzewików, z wybladłemi twarzami, do których należą Sokrates niegodziwy i Cherefont (N u b. v. 102 sq.)

⁵) Poznaliśmy go przy śmierci Sokratesa. Zob. Tom I. str. 387.

http://rcin.org.pl