page0368

360 Rooge — Ronssean

mappa na trzech arkuszach. 3) Representation des merzeilleuses mines de sel de Wieliczka, (tamże, 1770), na arkuszu.    F. M. *S

ROUget (Mikołaj), inżenier i budowniczy, urodził się w Warszawie 1780. W młodym bardzo wieku okazywał chęć do rysunków i zaraz zaczął się uczyć od Kaysera Mikołaja, a potem od Karola Bechona mimaturzysty, a ponieważ ojciec jego utrzymywał pensyonat męzki, trudnił się więc przy tymże jako nauczyciel dawaniem lekcyj rysunków, matematyki i języka francuzkiego. W roku 1807 w szedł do artylleryi wojska polskiego, w którem dosłużywszy się stopnia pułkownika inżenieryi, w r. 1820 przeniesiony do korpusn weteranów. Umarł w Warszawie 1847 r. Wydał z druku: 1) Dykcyjonarz doręczny dla inżynierów obejmujący wszelkie części fortyfikacyi i innych nauk tejże broni właściwych, ułożony w porządku alfabetycznym słów francuzkich (Warszawa, 1825, w 8-ce).    2) Nauka budownictwa praktycznego czyli doręcznik

dla budujących, (tamże, 1827, w 8-ce).    3) Budownictwo wiejskie czyli

doręcznik dla gospodarzy, (tamże, 1828, w 8-ce), z 12 rycinami. F. 1L 8. ROUget de 1’Isle, ob. Marsylijanka.

Rousseau (Jan Chrzciciel), poeta francuzki, ur. r. 1670 w Paryżu, był synem szewca, który mu jednak staranne kazał dać wychowanie. Wcześnie już wiersze rozniosły jego sławę, tak, że wstydzić się zaczął swego pochodzenia Poseł francuzki przy dworze duńskim, Bonrepeau, zabrał go z sobą do Danii r. 1688 jako pazia, a późnifej towarzyszył marszałkowi Tallard jako jego sekretarz do Londynu, gdzie stosunki przyjaźni zawarł z Saint-Evremont’em. Wróciwszy do Paryża, otrzymał posadę w ministerstwie skarbu, która mu dosyć pozostawiała czasu do prac literackich. Tymczasem padło nań podejrzenie autorstwa szkaradnego kupletu, który głęboko dotknął i rozgniewał wiele osób. Zrzucając z siebie autorstwo kupletu, i zmawiając je na geometrę Saurin’a, na co świadka przekupił, tembardziej jeszcze obruszył przeciwko sobie sąd i na wieczne wygnanie skazany został. Tak brzmiał wyrok z d. 7 Kwietnia 1712. Rousseau udał się do Szwajcaryi, gdzie w osobie posła francuzkiego hr. Deluc’a znalazł poplecznika, który go polecił względom księcia Sabaudzkiego Eugeniusza. Temu ostatniemu towarzyszył do Wiednia; lecz po trzech latach i to miasto zmuszony był opuścić. Poczem skierował swe kroki do Bruxelli, gdzie wdał się w sprzeczkę z Voltaire’m. Tymczasem udało się przyjaciołom jego paryzkim, za pośrednictwem wielkiego jałmużnika Vendóme, wyrobić mu wolny powrot i przebaczenie wyjednać od księcia Orleańskiego, ówczesnego regenta państwa. Amhicyja^ jednak iego nie była zadowoloną; pragnął skassowania wyroku Cha-teletti. Ze to n.e nastąpiło, udał się do Anglii, i zwiedziwszy Paryż bezimiennie w r. 1738, przybył w r.1740 do Bruxeli, gdzie cieszył się względami księcia Aremberg. Zmarł r. 1741 w Genette pod Bruxellą. Długo uchodził on u historyków francuzkich za najlepszego z francuzkich liryków, dopóki go romantyczna szkoła i Sainte-Beuve nie strącił z piedestału nazywając go, le moins lyriąue de tous les_ hommes a la moins lyriąue de toutes les epoąues. W rzeczy samej, brak ciepła poetycznego, i tylko w epigrammatach znakomite pozostawił utwory. Co do formy giętkiej i języka, zasługuje on na pochwałę. Niedokładne w czasie jego emigracyi dzieł tych wydania, skłoniły go do pierwszej redakcyi jego Oewcres (Soluturn, 1712). Kompletne wydanie dał Amar-Duvivier (5 tomów, Paryż 1820).

R09SS6RD (Jan Jakób), obok Voltair’a najbardziej wpływowy z pisarzy francuzkich zeszłego stulecia, ur. 29 Czerwca 1712 w Genewie z protestanckich rodziców. Matka odumarła go przy urodzeniu; ojciec, ubogi acz ukształ-