422
tąd przedstawione formy amonitów i belemnitów; za to pozostały jeże morskie, mięczaki, ślimaki, ze skorupiaków zjawia się mnóstwo krabów. Z roślin widoczny jest zanik gymnosper-mów (nygo-zalążkowych) i kryptogamów (skrytopłciowe), natomiast nagle występują, i to w licznych gatunkach, okazy roślin kwiatowych; z pospolitszych tu już spotykamy wierzbę (Salix)r topolę (Populus), figę itp.
Wreszcie w okresie trzeciorzędnym znów spotykamy pierwotniaki w licznych gatunkach nummulitów; z 9 rzędów płazów pozostało w tym okresie zaledwTo cztery; zjawia się około 70 gatunków ssaków, wszelako niektóre jak Palaeothe-rium magnum, Dinotherium, Mastodon itp. z czasów eocenu i oligocenu już wyginęły, ale wiele też gatunków dotąd pozostało jak nosorożec, koń rzeczny itp., niemniej zwierzęta przeżuwające (wielbłąd, jeleń, antylopa, żyrafa, bydło rogate), oraz gatunki drapieżnych i małpy sięgają owych czasów. Z flory pozostały gatunki, napotkane we formacyi kredowej, tak, że w Europie środkowej już istniały dęby, buki, jasiony, wdązy, magnolie, nawet palmy itp.
Zestawienie powyższe kopalnianych resztek ustrojów dawniejszych i najdawniejszych nasuwa wnioski, na które nie można nie zwrócić uwagi. Przedewrszystkiem rzecz to jednak uderzająca, iż dotąd uznawane za najdawniejsze resztki kopalniane organizmów przedstawiają nam odrazu, bez żadnych form przejściowych i przygotowawczych, dość bogato rozwinięte formy typiczne fauny; wszak w okresie kambryjskim spotykamy już ważniejsze rzędy organizmów zwierzęcych, z wyjątkiem kręgowców »Scharf getrennt, pisze Koken *), reichen alle die gros* sen Phyla (pnie) bis in das Cambrium zurilck, und aus jener Zeit, wto sie noch verbunden gewesen sein kónnten, oder wo sie sich aus gemeinsamer Wurzel abzweigten, fehlen die Be-richte«. Eozoon Canadense równie dobrze jak Primogenes pri-mordialis, Bathybius itp. twory, w których zwolennicy descen-dencyi pokładali nadzieje tak wielkie, i które to twory dla tej mechanistycznej teoryi rozwoju gatunków były tuk konieczne, całkowicie zawiodły oczekiwania, bo okazało się, że są to twory
Hor. Dr Ernst Kok en: Palaeontologie und Descendenzlehre. Jena 1902, str. 12.