page0434

426

Sienieński

po śmierci Tomasza ze Strzempna, z pominięciem zezwolenia królewskiego, otrzymał od stolicy apostolskiei nominacyje na biskupa krakowskiego, wyświęcony nawet został w Pińczowie 1461 roku; do katedry jednak nie dostał się, owszem, prześladowany i wygnany, bo monarcha uważając to sobie za ujmę, nie dał się przebłagać i nie dopuścił go do rządów dyjecezyją. Zaczern w końcu złożył dobrowolnie biskupstwo i udawszy się do Rzymu, dostał przeło-żeństwo miasta i zamku tyburtyńskiego. Gdy gniew królewski ominął, Kazimierz Jagiellończyk chcąc przeszłość wynagrodzić, dał mu biskupstwo kujawska 1464 t., które objąwszy, był pasterzem gorliwym i zacnym Na synodzie łęczyckim 1466 r. czynny; katedrę swoją zbogacił w sprzęty, zamki wolborski i raciążski odbudował. Kościół ś. Stanisława, w miejsce rozebranego starego, poświęcił i uposażył, nim do zbudowania nowej katedry przyszło. Król był mu już chętny, a poznawszy jego rezum i cnoty, do wielu spraw publicznych używał i w r. 1473 arcybiskupem gnieźnieńskim mianował. Na tern stanowisku zrobił wiele dobrego, zreformował na lepsze duchowieństwo, na wdowy i sieroty miłosierny, na potrzeby ludzkie wyrozumiały, fundacyj poczynił wiele, zamek w Gnieźnie wymurował i fabryki różne prowadził w dobrach biskupich. Towarzyszył królowi na Mazowsze i dopomógł do objęcia ziemi Sochaczew-skiej 1476 r., podobnież jak do uchwalonego poboru na potrzeby państwa od duchowieństwa. Po uśmierzeniu rzeczy w Prussiech, jeździł z monarchą do Merzeburga na przyjęcie hołdu Krzyżaków, stawał potem na zjeździe w Opawie do traktatów z Maciejem Korwinem, królem węgierskim, spisanym za pośrednictwem Syxtasa IV papieża, który rad był wyprawić panów chrześcijańskich na Turka. Rozruchy w Gdańsku razem z Janem z Rytwian, marszałkiem wielkim i wojewodą krakowskim, uśmierzył i ułagodził, będąc tam wysłany. Sienieński mianowicie wiele się przyczynił do pokoju i sprowadzenia umysłów do zgody. Umarł dnia 4 Października 1480 roku, pochowany w Gnieźnie. — Sienieński (Jani, wojewoda podolski, syn Dawida, odebrawszy staranne wychowanie w' kraju i za granicą, za powrotem usługom obywatelskim się oddał; żadnego zjazdu, żadnego sejmu nie opuścił. W poselstwie do Turcyi jeździł dla załatwienia sporów granicznych, zaczein mianowany najprzód kasztelanem źarnowskim 1575 r., w następnym roku był naznaczony na sprowadzenie do Krakowa Anny, królowej polskiej. Przeniesiony na kasztelaniją lwowską 1583 r. Król Stefan Batory wysłał go wtedy do przejrzenia pomiaru i opisania ziem podolskich i całej Ukrainy. Sienieński przybrawszy sobie do pomocy uczonego Stanisława Sarnickiego (ob.), wykonał żądane dzieło i królowi złożył. Praca ta nie doszła naszych czasów, lecz korzystał z niej Sarnicki do ułożenia swego Opisu Polski, przy której umieszczona mappa trzech szlaków ukraińskich, zrobiona jest podług postrzeźeń Sienieńskiego. Zaczern wyniesiony na wojewodę podolskiego 1588 r., był nadto starostą czorsztyńskim i horodelskim. Za panowania Zygmunta Augusta, przyjąwszy wyznanie reformowane, ożeniony z Jadwigą Gnojeńską, gorliwą aryjanką, herbu Warnia, wyobrażającego Raka, założył miasto, które na jej pamiątkę Rakowem przezwał, gdzie wkrótce za jego przyczynieniem się powstały sławne szkoły, zbór i drukarnia socyjan polskich. Umarł w r. 1600. — Sienieński (Jakób), syn poprzedzającego, urodził się w r, 1563, wychowany starannie, nauki kończył za granicą i w wielu obcych językach był biegły. Poselstwo w księztwie Siedmiogrodzkiem sprawował. Przeszedłszy uroczyście z wyznania reformowanego do aryjanów, szkołę i drukarnię tychże w mieście swojem dziedzicznem Rakowie znacznie rozszerzył i uposażył. Gdy wielu uczonych wyznawców te szkołę hojnie podsy-