page0454

446

Sierra Huna — Siesiki

środku na północ Korduby a na połudn.e AJmaden, ma nazv ę los Pedroches lecz nie przenosi 3,600 stóp wysokości. Poza pochyłością południową, Jeżą jeszcze podgoiza, miejscami aż do Guadalqniviru dochodzące, jako to: 8iei'ra ae Cordona pełne lasów pastwisk, dzjelnych koni andaluzyjskich i sumaku; dalej na zachód Sierra de Guadalcanal na granicy prowincyj Sewilli i Estrema-dury, niegdyś sławne z kopalń srebra i ołowiu. Przez część zachodnią idzie piękna droga z Estremadury od Rafra przez wąwóz Puerto de monasterio do Sewilli. Na wschodzie trakt bity przez góry z Madrytu do Andaluzyi; ciągnie on się od Valdepenas w la Manche, miasti słynnego z win czerwonych, około Venta de Cardenas znanej z wielu wojen Geryllasów nowszych i dawniejszych czasów i przez głęboki wąwóz Des^ena Perros czyli Puerto del Hey między dziwacznie ukształtowanemi skalam łupkowemi, w głębi którego pieni się potok Magana. Przy tejże drodze leży także La Carolina, miła osaua w starannie uprawnej okolicy, tworząca punkt środkowy kolonij rozpoczętych w r. 1767—1776 przez ministra i hrabiego 01avides, z wielkim nakładem dopełnionych po carem paśmie i głównie przez niemieckich osiedlonych osadników.

Sierskie Jezioro, W dawnem województwie i powiecie Witebskim, w pobliżu prawego brzegu Łowatu.

Sirwenty, były pocinykowo według źródłosłowu swego i pierwiastku, po-emata hołdujące czyli pochwalne, najpierw mianowicie religijne, na chwałę świętych a szczególnie N. Panny Maryi ułożone, puzniej także światowe, opiewające czyny i zalety monarchów, możnowładzcow, piękności dam i t. d. Z czasem poezyje te zmieniły zupełnie swój charakter i były często wyrazem ostrej nagany, nietylko przeciw pojedynczym osobom, ale także przeciw stanom wymierzonej, zwłaszcza przeciw duchów ienstw u    Rodzaj ten poezyi najwię—

więcej był uprawiany w czasach Trubadurów, mianowicie u północno-francuz-kich Trouceres (Servantoisj) i u Włochów.

Sierżant, Stopien wojskowy ob Seriant.

SierzpodziÓb (Drepanis Temm.) rodzaj ptaków wróblo waty eh, przy-rosłopalcowych, mieszkających na wyspach morza południowego; małą liczbę gatunków rodzaj ten stanowiących, mieszczono dawniej w rodzaju Certkia L    WL T.

Siesiki, majętność prywatna w gubernii Kowieńskiej, nad jeziorem tegoż nazwiska, o milę od Dziewałtowa, między Szatami a Wiłkomierzem. Zamek wymurowany najpóźniej w XV wieku, oó jednego z potomków Dowmonta ksią-żęcia na Uścianie, panującego w końcu wieku XIII, a syna Romunta wielkiego księcia liiewskiego. Dowmontowie c. nazwali się z czisem Siesickimi od miejsca swego mieszkania, długo posiadając rozległe włości na około, a między temi Leonpol i Dziewałtów. Majętność tę nakoniec Elżbieta Dowmontówna Siesicka, jedynaczka w swojej rodzime, wniosła w dom Radziwiłłowski, poślubiwszy w pierwszy połowie XVIII wieku Leona Radziwiłła krajczego litewskiego i do mieszknn.a wygouniejszą uczynna. Po odnowieniu jego, ze czterech dawnych baszt dwie pozostało: jedna okrągła, druga ezworoscienna. JesUo jeden z małej liczby dawnych zamków litewskich dotąd zamieszkały. Ko.ecioł parafialny w Siesikaeh sięga początkiem najdawniejszych fundacyj, po wprowadzeniu wyznania rzymsko-kaiolickiego za Jagiełły. Wzmianka dotąd pierwsza jest w nadaniu r. 1441 przez niejakiego Bartłomieja Urbanowicza Snukis, szlachcica, temuż kościołowi niwy jego zwanej Ponatery, na której, zobowiązał się wystawić kaplicę. Lecz kościół do dziś stojący wymurowali