page0037

29

Saweljew — Sawicki

sunku do Rossyi.” Obejmuje ona topografiję skarbów z monetami wschodnie-mi VII, VIII, IX, X, XI wieków, znalezionemi w Rossyi i w krajach nadbałtyckich. Przez topografiję tę i dołączoną do niej mappę, na której oznaczone były wszystkie odkrycia w Rossyi poczynione, Saweljew dokładnie wytknął handlową drogę, która na dwa wieki przed założeniem państwa Rossyjskiego istniała, pozostawszy tąź samą tak w epoce założenia państwa, jako też i w czasie jego ustalenia się. Od r. 1849 był redaktorem Pamiętników (Zapiski) towarzystwa archeologicznego, w języku rossyjskim wydawanych; w roku zaś 1851, gdy towarzystwo, dla tern większego postępu prac swych, na trzy rozdzieliło się oddziały, mianowany został sekretarzem oddziału Wschodniej Archeologii. Oprócz pomniejszych prac archeologii, a głównie numizmatyki dotyczących, zamieścił w tomie III Prac Oddziału Arch. Wschód, bardzo ważny i obszerny artykuł numizmatyczny (wydany potem oddzielnie) pod tytułem: Monety Dżnczydów, Diagataidów, Dielairydów i inne, będące w obiegu w Hordzie Złotej za czasów Tochtamysza. Treść jego stanowi opis dwóch osrromnych skarbów z monetami wschodniemi, znalezionych w r. 1851 w gn-bernii Ekaterynosławskiej (14,350 monet srebrnych, wyłącznie prawie dżn-czydzkich, z epoki Tochtamysza) i w r. 1856 w guhernii Kazańskiej w powiecie Tietiuszskim (10,000 monet dżnczydzkich). Był nadto redaktorem rossyjskiego przekładu dzieła J. Sabatier’a (napisanego po francuzku) pod tytułem: Kercz i Bosfor (Potersb. r. 1851). Pragnąc wzbogacić archeologiję rossyjską nowemi odkryciami, odbył kilka wycieczek do południowych prowincyj Rossyi. Tak w r. 1853—18»4 przepędził letnie miesiące w guhernii Włodzimierskiej i Jarosławskiej i dopełnił tamże rozkopania kilkuset kurhanów, z których wydobyto znaczną ilość ciekawych przedmiotów, stanowiących obecnie własność cesarskiego Ermitażu. Saweljew zamieścił w Zapiskach Towarzystwa (t. V, str. 160) urywek z Dziennika, który w czasie swych poszukiwań prowadził. Dziennik ten posłużyć może za najlepszego przewodnika dla następnych poszukiwaczy, gdyby któremu z nich wypadło, zająć się rozkopywaniem kurhanów. Ogólna instrukcyja dla zajęć tego rodzaju, napisana przezeń i zamieszczona w kształcie wstępu przed szeregiem artykułów o kurhanach i ho-rodyszszach, dowodzi, iż był nietylko znawcą przedmiotu, lecz oraz człowiekiem całkiem nauce oddanym. Umarł w r. 1859.    J. Sa...

Sawicki (Kasper), teolog, polemik i kaznodzieja, urodził się w Wilnie 1552 r., z rodziców szlachty herbu Nowina. Skończywszy już filozoliją w Rzymie, w r. 1576 wstąpił do jezuitów. Po uzupełnieniu tamże nauk, w^r akademii wileńs. uczył teologii dogmatycznej, głośny z wymowy kaznodziejskiej przeznaczony został na teologa poselstwa polskiego, które na koronacyję Dymitra Samozwańca do Moskwy wyprawiono. Petreus twierdzi że Dymitra w reiigii katolickiej był nauczycielem, i w przedsięwzięciach jego doradcą i przewodnikiem tajnym. Przytomny koronacyi Maryny Mniszchówny, a jak niektórzy mniemają był nawet jej spowiednikiem, sama zaś w liście swoim r. 1610 d. 17 Czerwca, do Saniehy pisanym, kaznodzieją go swym zowie. Według Allegambego, Sawicki, przy rozwiązaniu tej sprawy uwięziony, trzy lata siedział w Moskwie, zkąd uwolniony wróciwszy do obowiązków zakonnych, w pismach swoich zacięcie walczył z ewangelikami, tudzież w obronie zgromadzenia. Przy-tem rządził przez 5 lat nowicyjatem wileńskim i rozmaitemi rezydencyjami, długo też był kaznodzieją i najtrudniejsze odbywał roisyje. Rządząc domem krakowskim professów, z młodzi akademicznej ukształcii bractwo; od kongre-gacyi prowincyjonalnej na prokuratora do Rzymu wybrany, w podroży tej