page0842

834

Sontag—Sorabowie

pas grand. Głównemi jej rolami: panna, w operze Śnieg (Aubera); Rozyna, w Cyruliku Sewilskim; Włoszka w Algierze: Kopciuszek; Helena, w Donna del lagoi Donna-Anna, w Don Juanie; Euryante; Agata, we Frejszycu; Karolina, w Matrimonio segreto\ Zolija, w Sargino i t. d.

SopikOW (Bazyli), biblijograf rossyjski, wydawał od roku 1813 dzieło pod napisem Opyl (próba) rossijskoj bibliografii, czyli kompletny słownik dzieł i tłómaczeń w języku słowiańskim i rossyjskim od czasu zaprowadzenia drukarń do r. 1813, z przedmową służącą za wstęp do tej wówczas zupełnie nowej w Rossyi nauki, z historyją o początku i postępie druku tak w Europie, jak szczególnie w Rossyi, z uwagami nad dawnemi rzadkiemi księgami i ich wydaniami, oraz z krótkiemi z nich wyciągami, tomow 5, Petersburg, 1813— 1821. Tom ostatni wydał po śmierci Sopikowa, Anastasiewicz. Sopikow około 20-stu lat trudnił się handlem księgarskim, posiadał sto przeszło różnych katalogów ksiąg dnchownych i świeckich i wiele ułatwił dalsze prace w historyi krajowej literatury. Główny myśl i radę w przedsięwzięciu zawdzięcza wydawca metropolicie kijowskiemu Eugenijuszowi Bołchowitynowi, który napisał wstępne wiadomości do tej biblijografti, tudzież historyję drukarstwa. Po wyjściu pierwszych tomów tego dzieła, rektor liceum warszawskiego, Samuel Bogumił Linde, umieścił r. 1815 w Pamiętniku Warszawskim artykuł 0 literaturze rossyjskiej, zawierający krytyczny rozbiór dzieła Sopi-kowa. Rozbiór ten, w przekładzie rossyjskim, drukowany był w Wiestniku Europy z roku 1816, przez professora Kaczenowskiego wydawanym. v J. Sa...

Sopiłka, tak lud na Rusi nazywa każdą fujarkę, czy z kory wierzbowej, czy też z drzewa wyrobioną.

Sopot, rzeczka w królestwie Polskiem, źródło ma pod wsią Majdąn Sopocki w okręgu Zamojskim, ujście z prawego brzegu do Tanwi (ob.) pod wsią Kozaki. Długość mil 2.

Sopran, po włos. soprano, dawniej dyskant (po franc. le dessus), zowie się najwyższy z czterech głównych gatunków głosu ludzkiego; śpiewają nim tylko dzieci obojga płci, kobiety i kastraci. Stosownie do rozległości tonów skali, dzieła sopran na wyższy i niższy. Rozległość zwyczajna wysokiego sopranu sięga od jednokreślnego c do dwukreślnego e lub g; koncertowy czyli brawurowy sopran dobiega do trójkreślnego f_y a nawet i g. Sopran niższy, zwany także Mezzo-soprano sięga od a aż do dwukreślnego e lub f, niekiedy i dalej, lubo z wysileniem. Zwykła tedy rozległość czyli rejestr tych głosów, obejmuje półtory do dwóch oktaw

Sorabowie, albo Sorbo-Wendowie, naród słowianskiego plemienia, mieszkali od V wieku na lewym brzegu Elby górnej czyli Laby. Zajmowali całe margrabstwo Miśnii, i ki^j między rzekami Pleissą i Salą, a także znaczną przestrzeń okręgu Saxonii Niższej. Podbojami u swoich niemieckich sąsiadów, Turyngów, trzymali sic przez kilka wieków na lewym brzegu Sali i Unstruth. Kiedy ich uciemiężali Turyngowie albo Saxonowie, ich spółplemiennicy Lutycy w Luzacyi czyli Łużycach, Lechici, Czechowie, Hawłowie w Brandenburgu, pomagali Sorabom. Od początku mieli oni własnych książąt. Od roku 912 kraina zajęta przez Sombów, zamieniona była w prowincyję niemiecką przez cesarzów z domu saskiego, i zarządzali nią grafowie, później margrabiowie, w końcu wyniesiona na stopień marchii czyli margrabstwa Miśnii. Imię Sarah albo Serb, Syrb. jest także dawnem nazwiskiem zachodnich pokoleń słowiańskich.