scandjvutmp9b01

148

a to izby im oszczędzić dolegliwości zgrzybiałego wieku; Hyrkani-janie rzucali na pożarcie sępom trupy swych rodziców; Medo-wie umierający z choroby bywali także za życia jeszcze oddawani psom; u dawnych Iberów i Kantabrdw, starcy z własnej woli, sami rzucali się ze skały.

Battowie, w środkowych częściach wyspy Sumatry, pożerali także swych zgrzybiałych rodziców, chociaż nie doznawali braku pożywienia. Nie tylko to u dawnych Scytów tak srogie były obyczaje, ale nawet u pierwotnych ludów Attyki, Kartaginy, jak świadczy Tytus Liwijusz; takiemi byli, według świadectwa Agathemera Etyjopejczycy i dawni mieszkańcy wyspy Cejlan, i t. d.

W Nowej Hollandyi także, gdy kobieta porodzi bliźnięta, tedy słabsze z dwojga lub dziewczynkę tracą, dusząc ją między kamieniami; rodzice także odbierają życie najmłodszemu dziecku, gdy go wyżywić nie mogą, już to gdy mu umrze matka lub gdy go uprowadzić z sobą w swych długich podróżach nie mogą. W Grenlan-dyi zakopują dzieci żywcem, gdy umrze im matka. Jeżeli kobićta zajdzie w ciążę, mając jeszcze przy piersi dziecię, w tedy stara się spędzić płód. Eskimowie nad odnogą hudsoóską przyczyniają się do poronienia swym żonom, gdy widzą że nie mogliby wyżywić swych dzieci; tak samo i Knistynowie przywodzą częstokroć swe żony do porouienia, albo nawet zabijają nieszczęśliwe córki. Wiadomo że na wyspie Madagaskar, dzieci urodzone w pewnych dniach tygodnia, uważane jako nieszczęśliwe, bywają duszone lub żywcem w ziemię zakopywane, albo wreszcie porzucane w lasach na pastwę drapieżnym zwierzętom (1). Widziano jak Eskimowie, nadzwycajnym przyciśuieni głodem, pożerali swe dzieci i żony (2). Brazylijanie zjadali swe zmarłe dzieci. Powiadają że Giagasowie, w Afryce, lubili zjadać młode dzieci, i za świadectw em, lubo nie wiele wiarogodnem, Piotra Cieęa, tuczyć miano niegdyś w Paragwaju dzieci niewolnic, dla pożarcia ich potem.

Wiadomo powszechnie, że w Chinach wyrzucają dzieci, i że ich tam bardzo dużo umiera; że ubodzy w Japonii przyczyniają się do poronienia i codzień wiele (racą dzieci; że na Paragoa, jednej z wysp

(1)    Flacourt, Hisł. de Madugmcnr.

(2) Ellii, Hudson's bity, p. 197; Jćremie, Voy. (tu Nord, t, III, p. 305.