Sponsorzy2 801

86

Zal dusz strapionych przygniótł mój umysł zdrętwiały. Żem zwiesił głowę i dłu ;ie zachował milczenie,

Aż mój wieszcz mię zapytał czemu m oniemiały ?

Odrzekłem więc:, ach takie silne uniesienie,

I tyle słodkich myśli i rozkoszy tyle,

Sprowadziło na nlch_# zgubne przeznaczenie.

Obróciwszy się znowu ku parze: „za chwilę” Rzekłem:” Franczcsko twoje cierpienia zbyt srogie Bo ileż łez kosztują I boleści ile.

„Lecz powiedz: gdyście chwile przepędzali błogie,

•    Jak się, 1 kiedy miłość w^raszą zgubą siała,

Żeście wzajem poznali uczucie złowrogie?”

A ona mi na to: „Nigdy silniej boleści strzała (⁴), Serca nie rani, jak chwil błogich wspomnienie W czasie nieszczęścia; taka i mistrza uchwała.

„Gdy tak chcesz poznać pierwsze miłości zjawienie. Opowiem cl więc z bólem, i lejąc łzy moje,

Chociaż łzy cl ntrudnlą słów mych rozumienie.

„Raz z chęci dziecinnej czytaliśmy oboje

Jak Lanczilotta (⁹) miłość w swe pęta zwikłała,

1 odkryliśmy nczuć dla nas nowych zdroje.

„Klikam razy już oczy kochanka spotkała Kilka razy rumieniec wstąpił na me lice,

Lecz nas zgubiła jedna okoliczność mała:

„Gdyśmy czytali: śmiejące się w to kobiece, Pr¹e% takiego kochanka i tak całowane, Ten, który ciągle patrzył w me źrenice,

1

„Drżące me ucałował usta nieskalane. Przeklęty autor, i powieść szalona!

Nie czytaliśmy więcej,..... trupy spotwarzane!”