tpn 1 2214
2801

119

węgierskim tamę położyć, podstąpił szybkim pochodem pod Lwów, w zamiarze wcielenia Rusi do Polski, która wówczas szczęściem i zamożnością zakwitała. Gdy pod Lwów podstąpił, bojarowie stawili mu z grodu niejaki czas opór, ale gdy się

ceniący. W początkach istnienia swego rządzili nim wodzowie lub książęta, których naród (podobnie jak u innych plemion) wybierał.

Historya o Lechu, bracie czeskiego księcia Czecha, pierwszym wodzu czyli ksiąięciu polskim, który około r. 550 naród Lachów do kraju dzisiejszej Polski miał sprowadzić i Gniezno, pierwszy gród (w Poznańskim), od gniazda białych orłów tam znalezionego, założyć, jako też i historya o jego następcach: Wizimirze, Przemysławie, (założycielu Przemyśla) Krakusie (fundatorze Krakowa), Wandzie, Leszkach i Popielach jest wątpliwa, dopiero od IX. wieku, a to zacząwszy od Piasta, są dzieje narodu polskiego pewniejsze, k.órych rys krótki porządkiem panujących po sobie książąt jest następujący:

r. 811.

Piast, obywatel Kruszwicy, mąż rzadką mądrością i poczciwością się odznaczający, został na zjezdzie w Kruszwicy jednomyślnie przez Polaków na rządzącego książeeia obrany. Ten kierował Polską przeszło lat 50 bardzo chwalebnie, poskromił w kraju szerzącą się swawolę, przeniósł rezydencyę książęcą do Gniezna, a przeżywszy lat 120, zostawił Polskę potężną i kwitnącą swemu synowi

r. 861.

Ziemowitowi, który zaraz na wstępie panowania swego pałał chęcią podniesienia sławy narodu swojego orężem. Gromiąc za granicą nieprzyjaciół, którzy się na Polskę napadać kusili, podbił jednocześnie pod swoje berło znaczną część Węgier, Moraw i Gzech, i zatknął zwycięzki swój sztandar nad Sławianami w Chro-bacyi wielkiej czyli Czerwieńsku się znajdującemi. Ten książę będąc wielkim wojownikiem, urządził wojska swoje na pułki, zaprowadzając w nim przełożonych setników i wodzów tak dla piechoty jako i dla jazdy, nauczył przytym pierwszy Polaków sztuki wojowania w regularnych szykach i wzbudził na ten sposób w narodzie miłość do sławy i odznaczającej się odwagi. O ile był w wojnach szczęśliwy, o tyle przykładał się w czasie pokoju do pomnożenia szczęścia i dobrego bytu swoich poddanych. — Po nim objął

r. 892.

Leszek, młody syn jego, godność książęcą. Byłto słaby i pokój lubiący książę, który sobie tylko prostotą swoich obyczajów i podbiciem Pomorzan i Kaszubów, ludu nad morzem bałtyckim osiadłego, niejaką sławę zjednał.

r. 922.

Pod Ziemomysłem, synem Leszka, niezdarzyło się w Polsce nic osobliwego, oprócz że religia chrześciańska na Rusi i w Polsce zwolenników mieć poczynała, którym Ziemomysł sprzyjał. Pano-