tpn 1 2214
1001

101

EPOKI I.

fjialicya (wschodnia) ¹) pod panowaniem książąt Warog-sko-ruskich i węgierskich: od r. 981 do 1340.

9 § 1.

Włodzimirz, wnuk bohatera skandynawskiego i założyciela monarchii Waregsko-ruskiej, Ruryka, po śmierci swoich dwóch braci jednowładzca całej północnej Rusi, po wiciu szczęśliwych wyprawach przeciw Bułgarom, Pieczyngom, Cha-zarom, a nawet i cesarzowi carogrodzkiemu, przedsięwziął na-koniec połączyć lak wiele słowiańskich narodów wjedno państwo i założyć uniwersalną monarchię sławiańską. W skutek lego zamysłu wkroczył z wielką siłą zbrojnego ludu w granice tych plemion, przymusił do hołdu Jadźwingów, Dulębów, Drcwlnnów, Syrbów, Chrobalów, ²) Wiatyków i Radymiń-ców "'), i zajął pod panowanie swoje wiele krajów sąsiednich, między lemi i dzisiejszą Galicyę po Karpaty; aż Mieczysław, książę wzrastającej już naonczas Polski, nad Sanem tamę śmiałym jego zaborom położył (980).

1

Zachodnia część Galicja, od źródeł Sanu aż po Wisłę, zostawała albowiem w posiadaniu książąt polskich, których historya następnie umieszczoną będzie.

2

“¹) Clirobaci mieli od morza kaspijskiego przybyć i część Galicji pod górami karpackienn osiąść. Od nich to ta część kraju nazwaną została później Chrobacią wielką, dzielącą się znowu na biała i czerwoną. Biała Chrobacya musiała być tani, gdzie rzeka Biała do Wisły wpada i miasto Biała leży; czerwona zaś w ziemi halickiej. Grecy nazywali ją ogólnie Chrobacya czerwoną, a Rusini (po zawojowaniu przez Włodzimirza) Czerwieńskiem, potym zaś Hasia czerwoną. — Mylnym to jest wnioskiem niektórych pisarzów utrzymujących, że Ghrobaci od Dunaju z dzisiejszej Kroacyi przybyć mieli; albowiem przeciwnie Kroacya teraźniejsza poczęła nosić nazwisko Ghrobacyi dopiero za czasów Herakliusza, cesarza rzymskiego, około 620 r., gdy kilka sławiańskich rodzin, wyszedłszy z Ghrobacyi wielkiej do Dalmacyi, stamtąd Awarów wygnali, i za dozwoleniem tego cesarza w tym kraju osiadłszy, nadali mu Ghrobacyi nazwisko, które w późniejszych czasach na Kroacyę przemienione zostało.

”¹) Wj itycy i Radymińcy byli równie jak Clirobaci i Syrby naród słowiański, którzy swój początek od Lachów wziąść mieli, jak to najdawniejszy dziejopis ruski Aestor twierdzi. Między innemi po-wiada on: że było dwóch braci, jeden Radym a drugi Wiatko. Od Radynia poszli Radymińczanie, a od Wiatka, Wiatyezanie. Tamci mieli mieszkać nad Sanem, gdzie teraz miasteczko Radymno; ci zaś nad Bugiem.