tpn 1 22488001

168 GEOGRAFIA FIZYCZNA ZIEM POLSKICH

słonecznego, skąd już łatwo wyprowadzić było można sumy ciepła w razie stałego usłoneeznienia. Sumy te, odniesione do poziomej po wierzchni ziemi w Warszawie, są dla pór roku następujące: zima 7900, wiosna 35700, lato 45000, jesień 18200; za rok ogółem przypada 106.800 gr. cal. na cm² poziomej powierzchni ziemi.

Celem otrzymania faktycznych sum insolacyjnych dla Warszawy, należy wziąć jeszcze pod uwagę liczby godzin słonecznych według heliografu i ich rozkład w ciągu danego okresu. Jeżeli, według krzywych heliografu, słońce w ciągu danego przedziału godzinnego świeciło tylko ułamek godziny, wynoszący np. K, to dla otrzymania np. .sum miesięcznych, oblicza się sumy

60 ES K. Q. Sin h

gdzie sumowanie pierw^Tsze odpowiada kolejnym godzinom dnia danego od wschodu do zachodu słońca, a sumowanie drugie dotyczy dni kolejnych rozważanego miesiąca.

W ten sposób otrzymano dla Warszawy następujące sumy in-solacyjne dla r. 1903, 1904 i 1905.

Tab. VI Sumy insolacyjne dla pór roku w cal gr. na cm² poziomej

powierzchni ziemi.

Warszawa	Ziina (XII, I, 11)	Wiosna (III, IV, V)	Lato (VI,VII,VIII)	Jesień (IX, X, XI)	Rok (I—XII)
₍	1340	10810	17300	7440	36890
1903 ]	(17%)	(30%)	(38°/,)	(41%)	(357,)
1	930	16190	28960	8150	54230
1904 \|	U2%)	(45%)	(64%)	(457,)	(517,)
f	1910	15760	27790	5460	50920
1905 j	(24%)	(44%)	162%)	(30%)	(487,)

Wartości procentowe w nawiasie oznaczają procenty sum insolacyjnych faktycznych w porównaniu z temi, które byłyby otrzymane w razie stałego usłoneeznienia.

Wreszcie dla porównania podajemy przeciętne dzienne sumy ciepła dla Warszawy (r. 1905), Kijowa (r. 1891—1893) i Wiednia (r. 1906—1908).