tpn 1 22481201

102 GEOGRAFIA FIZYCZNA ZIEM POLSKICH

Wapień drolmolitotamniowy. 3) Facies mieliznowa, —należą tutaj wapienie litotamniowe, złożone z drobnych kulek tej rośliny, często rozsypujące się w luźne rumowisko gruboziarniste, i zawierające również pomiędzy innemi: Pecłen galicianus, P. Neumayri, P. gloria maris i inne gatunki przegrzebków górno-mioceńskich, brak w nich natomiast stale wielkiego gatunku Pecten latissinms, oraz gładkich jak P. denudatus i inne.

Wapień nadgipsony. W innych znów okolicach zamiast dro-bnolitotamniowego wapienia wykształciły się zwięzłe, twarde, szare wapienie z dendrytami, lub twarde wapienie gąbczaste, twprzące najwyższe warstwy miocenu okolic Lwowa n. p. lub Stanisławowa.

4) Facies słodkowodna, — wapienie słodkowodnego pochodzenia z okolic Lwowa, warstwy margli z liśćmi drzew i t. p

Miodobory. Wreszcie na wschodnim krańcu galicyjskiego Podola wznosi się skaliste pasmo znane pod nazwą gór miodoborskich, ciągnące się na granicy Wołynia i Galicyi do Podwołoczysk, a stąd przez rosyjskie Podole (Niehin), aż wgłąb Bessarabii. Pasmo to, uwieńczone zazwyczaj na szczycie wzgórz nagiemi wapiennemi bardzo twardeini skalicami (tołtry), jest rafą koralową z epoki górno-mioceń-skiej, poza którą morze mioceńskie sięgało ku wschodowi jedynie w postaci dość w^rąskiej cieśniny.

Rafy liiszjw iolowe. Rafa ta przetrwała okres tortonienui została przykrytą w późniejszej epoce sarmackiej przez ponowne budowle rafowe, utworzone jednak tym razem nie przez korale lecz przez mszywioły z gatunku Pleuropora. lapidosa itp.

Transgresj a sarmacka. Z początkiem okresu sarmackiego w kon-figuracyi polskiego miocenu nowa następuje zmiana; morze zaczyna się cofać w kierunku południowo-wschodnim ku morzu Czarnemu, opuszczając na zachodzie swoje dawne łożysko, a przekraczając natomiast jego granice ku wschodowi na W ołyniu i Podolu. Przytem wody ówczesnego morza, odciętego od połączenia dawnego z morzem śródziemnem, wskutek dopływu znacznej ilości wody rzecznej wysładzają się znacznie, powodując znowuż całkowitą zmianę pierwotnej fauny morskiej. Gatunki czysto morskie, niezdolne do przystosowania się do życia w wodzie mniej słonej, wymierają, natomiast inne, odporniejsze, przystosowują się do nowych warunków i rozmnażają gromadnie, mało lub wcale się przytem nie zmieniając.

Utworów sarmackich na zachód linii idącej od Stopnicy ku Tarnopolowi nie znamy dotychczas, — prawdopodobnie zastępuje takowe część t. zw. łupkowych szarych iłów krakowieckich n. p. w Połańcu nad Wisłą, lub około Tarnobrzega. Wśród właściwych warstw sar-