tpn 1 22484801

136 GEOGRAFIA FIZYCZNA ZIEM POLSKICH

dników powtarzają się niejednokrotnie, ustawione są stromo, nieraz prawie pionowo i zapadają ku południowi. Warstwy soli mają miąższość zmienną; sól zdolna do odbudowy występuje zwykle w warstwach mierzących ¹/₂—8, a nawet 10 m. grubości, a dających się śledzić zwykle na znacznych przestrzeniach. Kopalnia bocheńska posiada 35 km. długości, 200 m. szerokości, a głębokość jej doszła poniżej 400 m ; odbudowa odbywa się w 13 poziomach.

Historya kopalni bocheńskiej jest analogiczną do historyi Wieliczki. Odbudowana za Bolesława Wstydliwego, podnoszona z chwilowych upadków, ulepszana i reorganizowana za Zygmunta I i Augustów II. i III., przeszła w r. 1772 ostatecznie w ręce rządu austrya-ckiego, który już raz przedtem (w drugiej połowie 17. w.) czasowo w niej gospodarzył. Obecnie produkcya żupy bocheńskiej wynosi około 24 tys. t.

Produkcyę soli kamiennej w Galicyi za czas 1896—1906 podaje następują tabelka.

Rok	Wieliczka	Bochnia	Razem
Rok		w tonnach
1896	89 249	8.876	98.125
1898	72 161	13.042	85.203
1900	81.921	15.055	96.976
1902	62.204	16.986	79.140
1904	91.977	23 675	115.652
1906	94.316	23.728	118.044

Oprócz tych kopalń soli kamiennej istnieją w Galicyi wschodniej, rozrzucone na Podkarpaciu warzelnie soli, wydobywające sól bądź to z naturalnych solanek, bądź też ze sztucznych surowic, otrzymywanych przez wyługowanie bardziej zanieczyszczonych iłem i piaskiem złóż soli. Historya tych salin sięga odległych wieków, gdyż są fakty wskazujące na to, że już w czasach przedhistorycznych człowiek z nich korzystał. Za Księstw^ra Halickiego istniało tu już prawdopodobnie wsale żywe górnictwo i warzelnictwa soli, która szła nawst na handel do innych wschodnich księstw ruskich. Od roku 1344 były saliny podkarpackie we wschodniej Galicyi, tak jak i zachodnio-galicyjskie kopalnie soli własnością królów polskich, w późniejszych jednak czasach odstępowano prawo kopania i warzenia soli także osobom prywatnym. Zwłaszcza od r. 1576, kiedy Stefan Batory udzielił szlachcie