0655

Pigmej i spisek lekarzy: bić, bić i jeszcze raz bić! 625

Zawsze najbardziej nikczemny i arogancki, krytykował Stalina, ale inni przywódcy bali się do niego przyłączyć: Uważałem to za próbę sprowokowania nas - napisał Mikojan.

Stopniowo jednak ich wspólny strach i nieprzewidywalność Stalina wytworzyły „poczucie solidarności”, system wsparcia wśród ambitnych gangsterów, którzy chcieli przetrwać i ochronić swoje rodziny. Nawet Beria stał się w tych ciężkich czasach niezwykle dobrotliwym pocieszycielem dla „twardych facetów” w rodzaju Chruszczowa i Mikojana. Inni przywódcy napawali się upadkiem Berii - i podzielali jego strach. Malenkow go ostrzegał, Chruszczów szydził z niego. Mołotow i Kaganowicz do tego stopnia solidaryzowali się z Berią, że kiedy Stalin go krytykował, ujmowali się za nim. Mimo to każdy z nich z osobna i wszyscy razem byli gotowi zniszczyć pozostałych. Niebawem Ignatiew i jego oprawcy z MGB spróbowali połączyć dwie obsesje Stalina: Beria, szeptali, jest ukrytym Żydem.³

Tej wiosny Stalina zbadał jego długoletni lekarz, Winogradów, i był przerażony pogarszającym się gwałtownie stanem jego zdrowia. Generalissimus cierpiał na nadciśnienie, miażdżycę i miał zaburzenia krążenia mózgowego, co powodowało drobne udary. Wszystko to potęgowało rozdrażnienie, amnezję i paranoję Stalina. Całkowity wypoczynek, powstrzymanie się od wszelkiej pracy - napisał Winogradów w karcie, ale wzmianka o emeryturze rozwścieczyła Stalina, który rozkazał zniszczyć swoją dokumentację medyczną i postanowił nie przyjmować żadnych więcej lekarzy. Winogradów stał się wrogiem.

Piętnastego lutego Stalin rozkazał aresztować kolejnych lekarzy, którzy pomogli rzekomo zabić Szczerbakowa, co z kolei doprowadziło do doktor Lidii Timaszuk, kardiolog, która doniosła Stalinowi o niewłaściwym leczeniu Żdanowa. Stalin wezwał Ignatiewa i oświadczył mu, że jeśli nie przyspieszy śledztwa w sprawie aresztowanych żydowskich lekarzy, dołączy do Abakumowa w więzieniu. W MGB pracują „matoły!”

-    Nie jestem na łasce MGB! - warknął Stalin na Ignatiewa. - Mogę was rozgnieść, jeśli nie będziecie wykonywać moich rozkazów. Rozbijemy waszą bandę!

Stalin rozmawiał teraz częściej ze swoimi ochroniarzami i z Waleczką niż z towarzyszami. Śmierć mongolskiego dyktatora, marszałka Czojbałsana, w Moskwie tej wiosny tak go zaniepokoiła, że zwierzył się swemu kierowcy:

-    Umierają jeden po drugim. Szczerbakow, Żdanow, Dymitrow, Czoj-bałsan umarli tak szybko! Musimy zastąpić starych lekarzy nowymi.

Ochroniarze mogli rozmawiać dosyć poufale ze Stalinem i pułkownik Tuków odparł, że ci lekarze są bardzo doświadczeni.