18,19

J

jest, że dziecko w wieku przedszkolnym musi się krzyczeć. Nadmierny krzyk powoduje twarde ustawi głosu (powietrze przeciska się przez wcześniej zwa struny głosowe), sprzyja zaczerwienieniu, nabrzmiei i stanom zapalnym strun głosowych, powstawa guzków na strunach, co prowadzi do długotrwali leczenia farmakologicznego. Z kolei rozpoczyna mówienia w czasie tiwania wydechu powoduje pows wanie przydechu, co w efekcie prowadzi do zniekszt ceń w sposobie wypowiadania m. in. mówienie cic niewyraźne, któremu towarzyszy szum wydychane powietrza.

Właściwe nastawienie głosu, tzw. nastawienie miękk uzyskuje się podczas jednoczesnego rozpoczęcia n wienia z fazą wydechową. Aby głos brzmiał przyj emi dla ucha odbiorcy, należy przenieść rezonans na prze nią część twarzy i wtedy podczas mówienia, przykłai jąc opuszki palców do nosa i kości policzkowych, moż wyczuć drgania skrzydełek nosa i kości. ĆwiczeH tego typu to sposób na zlikwidowanie u dzieci głosd piskliwych, krzykliwych, które utrudniają odbiór mov Powodzenie tych ćwiczeń w znacznej mierze zalei od regularnego oddechu i umiejętności wydłużali fazy wydechowej, dlatego należy je wykonywać przeprowadzeniu podstawowych ćwiczeń oddechowym a potem łącznie z tymi ćwiczeniami oddechowymi, k re wydłużają fazę wydechową.

Podczas ćwiczeń logorytmicznych wykorzysti się elementy gimnastyczne (usprawnianie całego cia koordynacja ruchowo-przestrzenna, orientacja pr: strzenna, lokalizacja itp.) oraz elementy muzyczi szczególnie rytmiczne (uczenie wrażliwości na muzy! kształcenie słuchu muzycznego itp.).

Ćwiczenia usprawniające całe ciało wpływają pośred: na usprawnianie narządów mownych; umiejętni słuchania muzyki, wyczuwanie rytmu przez odróż:

n ir akcentów rytmicznych ma wpływ na prawidłowe 'lodowanie prozodii mowy: melodii, akcentu i rytmu.

< 'wu-zcnia logorytmiczne wónny być prowadzone z dzieć-ii, które mają trudności w sprawnym poruszaniu nr (mimo braku uszkodzeń ciała), w orientacji prze-iii /.rnnej, aby ich ruchy stały się sprawniejsze, płynniej szc, by dziecko nie uderzało się o ściany, nie wywracało się, nie potykało o zabawki czy meble; z dziećmi, które wolniej reagują na aktywność otoczenia, są nieśmiałe, zamknięte w sobie, aby pobudzić je do działania, do myślenia; z dziećmi nadmiernie ruchliwymi, zaburzeniami emocjonalnymi, aby nadmiar tkwiącej w nich energii wyładować w sposób celowy, z pożytkiem dla dziecka; z dziećmi, u których występuje zaburzenie płynności mówienia (zacinanie się, jąkanie), aby zwolnić napięcie mięśniowe, zaś mowę, z którą dziecko ma kłopoty, traktować jako element zabawy. Jąkanie w wieku przedszkolnym (najczęściej u 3-lat-ków wstępujących do przedszkola) ma z reguły charakter fizjologiczny i jest wynikiem małej sprawności ruchowej narządów mownych oraz nadmiaru nowych, •bcych i dziwnych dla dziecka sytuacji. Dziecko wszystkie wrażenia i spostrzeżenia chce wypowiedzieć od razu, na co nie pozwalają jeszcze mało ruchliwe wargi i język. Z czasem dziecko przyzwyczaja się do tych przedszkolnych sytuacji (nowe twarze, nowe zabawki, być może inne niż w domu zwyczaje przy jedzeniu i spaniu) i wówczas znika jedna z przyczyn zacinania się. Również powtarzające się wydarzenia stają się powszechne, a relacje przedszkolaka z ich przebiegu coraz spokojniejsze, co powoduje, że wypowiedzi znów stają się płynne.

Zjawisko zacinania się (o tym samym podłożu) może wystąpić także u 6-latków z klas przedszkolnych i ognisk przedszkolnych.

Aby pomóc dziecku, nic należy uświadamiać mu tego,

11