Teoria komunikowania masowego - Denis McQuail - iLibrary Reader
a
3
Limit wydruku: 10
Strona 49/575
Spis treści -Teoria komunikowania... o
(Page Down)|
l> M<Quail. Ww mucurgo. Wjnawa 2007
ISDN **7S-K5-01 -1S153-M, C by W'N PWN 2007
O Przedmowa do polskiego
wydania (Tomasz Goban-K/as) (15)
O Przedmowa do piątego wydania Teorii komunikowania masowego (19)
0 CZĘŚĆ I ZAGADNIENIA WSTĘPNE (22)
0 Rozdział lWprowadzenie (22)
£3 1.1. Przedmiot naszego badania (23)
S 1.2. Struktura książki (24)
a 1.3. Problemy i zagadnienia komunikowania masowego (26)
a i.4. Orientacje badawcze (29)
a i.5. Jak korzystać z książki (30)
a i.6. Ograniczenia zakresu i perspektywy (30)
a i.7. Różne rodzaje teorii (33)
a 1*8. Nauka o
komunikowaniu a badanie komunikowania masowego (35)
a 1.9. Konkurencyjne tradycje analizy: strukturalis tyczna, behawioralna i kulturowa (39)
£3 Literatura uzupełniająca (40)
0 Rozdział 2 Narodziny mediów
masowych (42)
a 2.1. Od początku do mediów masowych (43)
£3 2.2. Media drukowane -książka i bib Ho teka (44)
© □ 2.3. Media drukowane -gazeta (47)
£3 2.4. Inne media drukowane (50)
a 2.5. Tilm jako medium
Itelix iLibrary Reader
2.3. Media drukowane - gazeta 49
2.3.1. Prasa partyjno-polityczna
Jedną z powszechnych wczesnych postaci gazety była prasa partyjno-polityczna, poświęcona zadaniom aktywizacji, informacji i organizacji. Gazeta partyjna (publikowana przez partię lub dla partii) obecnie ustąpiła pola różnym formom prasy komercyjnej, zarówno jako idea, jak i jako realne przedsięwzięcie gospodarcze. Idea prasy partyjnej ciągle pojawia się jako składnik demokratycznej polityki. Tam gdzie jeszcze przetrwała w Europie (a znajdujemy jej przykłady także gdzie indziej), jest na ogól niezależna od państwa (choć często przez nie dotowana), tworzona profesjonalnie, w zamierzeniu poważna i opiniotwórcza. Jej wyjątkowość leży w więzi jej czytelników opartej na wspólnej przynależności partyjnej, w jej selektywności i funkcji mobilizacyjnej z punktu widzenia celów partyjnych. Przykłady obejmują „prasę postępową” rosyjskiego ruchu rewolucyjnego, gazety partyjno-polityczne (zwłaszcza socjaldemokratyczne) w kilku krajach skandynawskich i oficjalną prasę partyjną w byłych reżimach komunistycznych.
2.3.2. Prasa prestiżowa
Gazeta mieszczańska końca XIX wieku była jednym z kulminacyjnych momentów w historii prasy i w znacznej mierze przyczyniła się do ukształtowania naszego nowoczesnego wyobrażenia o tym, czym jest - lub powinna być - gazeta. Ta „burżuazyj-na" faza w historii prasy, od mniej więcej 1850 roku po schyłek stulecia, była wynikiem kilku zdarzeń i okoliczności. Należały do nich: tryumf liberalizmu i brak lub upadek bezpośredniej cenzury i ograniczeń podatkowych, stworzenie profesjonalnego sektora prasowego oraz liczne zmiany społeczne i technologiczne, sprzyjające dynamicznemu rozwojowi prasy narodowej lub regionalnej o wysokiej wartości informacyjnej.
Nowa prasa prestiżowa lub „elitarna” była niezależna od państwa i partykularnych interesów: często uważano ją za główną instytucję życia politycznego i społecznego, a zwłaszcza - z własnego nadania - twórcę opinii i wyraziciela „interesu narodowego”. Zwykle wykazywała znaczne poczucie odpowiedzialności społecznej i etycznej (w praktyce dogłębnie konformistyczne) i sprzyjała narodzinom zawodu dziennikarskiego, służącego obiektywnemu prezentowaniu wydarzeń. W wielu krajach po dziś dzień istnieje jedna - lub więcej - gazet, które usiłują podtrzymywać tę tradycję. Współczesne oczekiwania wobec gazety „na poziomie” wciąż stanowią refleks ideałów profesjonalizmu gazety prestiżowej, stanowiąc podstawę krytyki gazet, które oddalają się od ideału przez swą zbytnią stronniczość lub pogoń za „sensacjami".
2.3.3. Prasa popularna
Ostatni z głównych rodzajów gazety towarzyszy nam od mniej więcej stu lat, nic zmieniając właściwie charakteru. To gazeta prawdziwie „masowa", stworzona jako pro-l dukt dla miejskich rzesz robotników przemysłowych i zaprojektowana tak. by czytał ją
Picasa
S? Teoria komunikowan...
<4T 13:54