Strona 483/575
O
Spis treści -Teoria komunikowania... o
oddziaływania (463)
© CD 17.9. Kampanie (464)
Podsumowanie (467)
Literatura uzupełniająca (467)
0 Ci Rozdział 18 Oddziaływania społeczno-kulturowe (468)
0 18.1. Behawioralny model oddziaływania (469)
0 €3 18.2. Media, przemoc i
przestępczość (471)
£2 18.2.1. Teoria (472)
£2 18.2.2. Treść (472)
£3 18.2.3. Empiryczna
weryfikacja oddziaływania mediów (473)
£3 18.2.4. Wywoływanie lęku (474)
£2 18.2.5. Media a przestępczość (474)
£2 18.3. Media, dzieci i młodzież (475)
© CD 18.4. Reakcje zbiorowe (476)
£3 18.5. Dyfuzja innowacji i rozwoju (479)
£3 18.6. Społeczny rozdział wiedzy (480)
£3 18.7. Teoria edukacji społecznej (482)
£2 18.8. Socjalizacja (483)
£3 18.9. Kontrola społeczna i kształtowanie świadomości (484)
© C] 18.10. Kultywacja (486)
fij 18.11. Media a długofalowa zmiana społeczna i kulturowa (488)
fij 18.12. Rozrywka (489)
£3 Podsumowanie (491)
£3 Literatura uzupełniająca (491)
I> M<Quail. Tronu krmwrtkowitiM WdBWi 2007
ISBN •ł78.8«H-IJIS3-M, C byWN PWN 2007
18.8. Socjalizacja 483
zakłada czynne zaangażowanie jednostki w proces edukacji i jej zdolność do autorefleksji. Uczenie się nie jest jednoznaczne z naśladowaniem i mimikrą. Środki masowego przekazu rzadko kiedy są jedynym źródłem wiedzy o kompetencji społecznej. więc ich oddziaływanie zależy od innych: rodziców, przyjaciół, nauczycieli itd. Edukacja społeczna podlega silnym wpływom zbiorowości, ale mimo to media mogą bezpośrednio wpływać na ludzi i ich oddziaływanie nic musi być zapośredniczone przez kontakty osobiste czy sieć relacji społecznych (zob. Bandura 2002: 140).
Przekonanie, że media odgrywają rolę we wczesnej socjalizacji i w socjalizacji w późniejszym wieku, jest powszechne, chociaż trudne do udowodnienia. Dzieje się tak po części dlatego, że jest to proces rozciągnięty w czasie, a po części dlatego że wszelkie oddziaływania mediów ulegają modyfikacjom pod wpływem innych czynników społecznych i różnych zmiennych socjalizacji w rodzinie (zob. Hedinsson 1981). Nieliczne długofalowe badania rozwoju niekiedy dostarczały bezpośrednich dowodów na udział mediów w procesie socjalizacji (zob. Rosengren, Windahl 1989). Niemniej pewne podstawowe założenia co do ewentualnej socjalizacji przez środki masowego przekazu są często czynione a priori i stają się elementem polityki kontroli mediów, decyzji podejmowanych przez same media oraz norm i oczekiwań rodziców odnośnie do kontaktu ich dzieci z mediami. Teza o udziale mediów w procesie socjalizacji ma w istocie dwa aspekty. Z jednej strony media mogą umacniać i wspierać inne uczestniczące w socjalizacji instytucje, z drugiej zaś - są postrzegane jako potencjalne zagrożenie dla wartości, jakie rodzice, wychowawcy i inne osoby sprawujące kontrolę społeczną wdrażają dzieciom.
Logika tezy o socjalizującej roli mediów opiera się na założeniu, że media mogą uczyć norm i wartości przez symboliczne nagrody i kary za różne prezentowane zachowania. Zgodnie z alternatywnym stanowiskiem media uczą, jak zachowywać się w określonych sytuacjach i jakie oczekiwania odpowiadają danym rolom i statusom społecznym. Media oferują zatem modele życia i wzory zachowań, zanim napotkamy analogiczne sytuacje w prawdziwym życiu.
Wczesne badania nad korzystaniem z. mediów' przez dzieci (zob. Wolfe, Fiske 1949; Himmelweit, Vince, Oppenheim 1958; Noble 1975; Brown 1976) potwierdzają, że dzieci potrafią wyciągać wnioski i odnosić je do własnego doświadczenia. Również analiza treści pokazuje, że systematyczna prezentacja obrazów z życia społecznego może w dużej mierze kształtować oczekiwania i aspiracje dzieci. Stąd teoria socjalizacji kładzie nacisk na konformizm mediów; media nie są ani „prospołeczne", ani „antyspołeczne”, lecz faworyzują najbardziej dominujące i obowiązujące wartości. Jakkolwiek by to ująć, ogólny udział mediów w procesie socjalizacji jest oczywisty, chociaż istnieją na to tylko pośrednie dowody.
Zapisano zrzut ekranu
kliknij, aby wyświetlić
1 vl JRozdzlał-19 Informacje.