Strona 484/575
O
Spis treści -Teoria komunikowania... o
I> M<Quail. frww mas*wego. Wjnrjw, 2007
ISBN 97Ś-K5-OI-ISIJ3-M, C byWN PWN 2007
oddziaływania (463)
© CD 17.9. Kampanie (464)
Podsumowanie (467)
Literatura uzupełniająca (467)
0 Ci Rozdział 18 Oddziaływania społeczno-kulturowe (468)
0 18.1. Behawioralny model oddziaływania (469)
0 €3 18.2. Media, przemoc i
przestępczość (471)
£2 18.2.1. Teoria (472)
£2 18.2.2. Treść (472)
£3 18.2.3. Empiryczna
weryfikacja oddziaływania mediów (473)
£3 18.2.4. Wywoływanie lęku (474)
£2 18.2.5. Media a przestępczość (474)
£2 18.3. Media, dzieci i młodzież (475)
© CD 18.4. Reakcje zbiorowe (476)
£3 18.5. Dyfuzja innowacji i rozwoju (479)
£3 18.6. Społeczny rozdział wiedzy (480)
£3 18.7. Teoria edukacji społecznej (482)
£2 18.8. Socjalizacja (483)
£3 18.9. Kontrola społeczna i kształtowanie świadomości (484)
© C] 18.10. Kultywacja (486)
fij 18.11. Media a długofalowa zmiana społeczna i kulturowa (488)
fij 18.12. Rozrywka (489)
£3 Podsumowanie (491)
£3 Literatura uzupełniająca (491)
1 vl JRozdzlał-19 Informacje.
484 Rozdział 18. Oddziaływania społeczno-kulturowe
Istnieje cała gama stanowisk teoretycznych dotyczących stopnia i celowości kontroli społecznej sprawowanej przez środki masowego przekazu. Zgodnie z powszechnym przekonaniem media bez premedytacji, przez osobiste wybory i instytucjonalne decyzje, wymagania operacyjne, nadski zewnętrzne oraz założenia co do oczekiwań i potrzeb wielkich i homogenicznych widowni umacniają wartości dominujące w danej społeczności lub kraju. W mocniejszej i bardziej krytycznej wersji lego stanowiska media są zasadniczo konserwatywne, bo funkcjonują (zwłaszcza właściciele dużych firm) zgodnie z regułami rynku i są podporządkowane interesom państwa i narodu. Te dwie teorie znajdują poparcie w podobnych danych, dotyczących bardziej treści niż bezpośrednich oddziaływań.
Kdward Herman i Noam Chomsky (1988) stworzyli hybrydową, krytyczną teorię systematycznego oddziaływania w długim czasie, którą nazwali „modelem propagandy". Zgodnie z nim przekazy informacyjne w krajach kapitalistycznych przechodzą przez kilka filtrów, przede wszystkim filtr finansowej integracji z resztą gospodarki oraz filtry: reklamy, kampanii zarządzania informacjami, dominującej ideologii oraz uzależnienia od oficjalnych źródeł informacji. Herman i Chomsky odnaleźli wiele okoliczności potwierdzających istnienie zwłaszcza lego ostatniego filtru, podobnie jak inni badacze (zob. Reese, Grant, Danielian 1994; Manheim 1998).
Het man i Chomsky zaczerpnęli tytuł swojej książki Manufadimng Consent od Waltera Lippmanna (1922: 158). który pisał, że „wytwarzanie przyzwolenia można bardzo udoskonalić [...] i dla każdego, kto rozumie ten proces, możliwości manipulacji są oczywiste”. Stanowisko Lippmanna jest przykładem na wcześniej wspomnianą, pierwszą fazę ewolucji myślenia o władzy mediów (fazę „wszechmocnych mediów"), stąd słabością teorii Hermana i Chomsky‘ego jest to, żc w małym stopniu uwzględnili nowsze badania i dane (zob. Klaehn 2002).
Treści rozpowszechniane przez media o największym zasięgu z grubsza utwierdzają dominujące normy i konwencje społeczne (aspekt socjalizacji i „kultywacji"), dlatego też trudno w nich natrafić na fundamentalną krytykę państwa lub oficjalnych instytucji. Twierdzenie, że środki masowego przekazu dążą do utwierdzania status quo, znajduje zatem potwierdzenie w danych dotyczących tego, co jest, jak również tego. czego brakuje w treściach medialnych. Co do pierwszej grupy, nagradzane są (w treściach fabularnych) zachowania „konformistyczne” i patriotyczne, dużo uwagi i uprzywilejowany (często bezpośredni) dostęp mają oficjalne elity i ich punkt widzenia. podczas gdy zachowania pozainslytucjonalnc i odbiegające od normy są reprezentowane słabiej i często w negatywnym świetle. Środki masowego przekazu często demonstrują poparcie dla porozumienia na poziomie narodowym lub lokalnym i prezentują problemy jako możliwe do rozwiązania w myśl obowiązujących w danym społeczeństwie lub kulturze „reguł". Jednym z wyników badań nad „ tywacją” jest stwierdzenie związku między zależnością od telewizji a posiadan umiarkowanych czy też „centrowych” poglądów politycznych (zob. Gerbner i 1984).