wymagania3 bmp

^    i,.

Przez otworzenie kranika 3 napełnić naczynie z wodą (uwaga: oznaczenia — wg Tys. 3b). W czasie napełniania kranik 1 powinien być otwarty, a kranik 2 zamknięty.

Zamknąć kranik 1 i otworzywszy nieznacznie kranik 2 odlewać wodę kroplami. Krople powinny wyciekać w odstępach kilku sekund. Podczas stałego wypływu wody należy kilka razy odczytać maksymalną (!) różnicę poziomów w ramionach manometru, podczas kolejnych przerwań błonki powierzchniowej.

Pomiar powtórzyć 5 razy dla badanej cieczy i dla cieczy wzorcowej (wody).

Obliczyć a z wzoru 5.35.

Dane niezbędne do obliczeń podaje tabela:

Temperatura (K)	193	298	303
H20 (Nm"^1)	7,275 10"^2	7,197 10"^2	7,118 10“^2
^dH20 (kgm"^3)	998,2	997,1	995,7
Gęstości oznaczanych rzeczy
dl	791,5	786,6	782,5
d-2	789,4	785,2	781,0
d3	803,5	799,7	795,7
<U	785,1	780,8	776,9
d5	809,6	805,7	802,1
d6	900,5	894,5	888,5

Porównać wyniki pomiarów i przedstawić wady i zalety każdej metody. Wyniki pomiarów zestawić w tabeli:

Pomiary napięcia powierzchniowego cieczy Temperatura:

oH₂0 dn₂o d_x

	Metoda wzniesienia kapilarnego		Metoda sta-lagmometryczna		Metoda podciśnieniowa
	hj, h2,....	**śr.	ni, n2,....	^nśr.	Ahi, Ah2, ..	^Ahśr.
h2o
Ciecz
a cieczy |

5.1.7. Ćwiczenie: Wpływ substancji powierzchniowo czynnych na napięcie powierzchniowe wody

Izoterma Gibbsa

Różniczkując równanie Szyszkowskiego 5.7 względem c obliczamy pochodną:

(5.36)

(5.37)

f—\    — ^a‘ b

\8c) T,p    1 + bc'

Po podstawieniu do równania Gibbsa 5.6 otrzymamy:

a bc RT TTbc

Równanie Szyszkowskiego 5.7 po przekształceniu przyjmuje postać:

o₀-o = Ao = a]n(l+bc)    (5.38)

gdzie: a [N • m^-1]    — napięcie powierzchniowe roztworu w temp. T,

a₀ [N-m^-1]    —napięcie powierzchniowe wody w temp. T,

a i b [m³mol^-1] — stale,

c [mol • m^-3]    — stężenie substancji powierzchniowo czynnej.

W warunkach granicznych — przy dużym stężeniu substancji powierzchniowo czynnej, gdy powierzchnia międzyfazowa jest wysycona — w mianowniku równania 5.37 można pominąć jedność i:

133