gdzie
ciśnieniem p® i molalności standardowej m® = 1 mol - kg 1 otrzymuje się
Wprowadzając pojęcie standardowego potencjału chemicznego składni*] ka B w hipotetycznym stanie roztworu nieskończenie rozcieńczonego
i zaniedbując wpływ ciśnienia
(3.21bj|
Bezwymiarową wielkość aB = mB yB/m® nazywa się praktyczną^ względną aktywnością substancji B w roztworze.
Praktyczne (yj i racjonalne (fx J współczynniki aktywności związane i relacją
■»x,B .
B-A
i w przypadku roztworów rozcieńczonych można przyjąć, że
Praktyczne (aB) i racjonalne (ax B) względne aktywności związane są relacją"
gdzie: MK — masa molowa rozpuszczalnika, [Aś] = kg-mol'1 (,WA/1000,_ gdy Mk wyrażona jest w g-mol'1).
Roztwory, dla których można przyjąć yB = yc = ... = 1, nazywane są _ roztworami rozcieńczonymi idealnymi. £2
Całkowicie analogicznie do praktycznego systemu aktywności definiowany.”-ij! jest system oparty na wyrażaniu składu przez stężenia molowe, ; [c] = mol-dm"3. Standardowe stężenie wynosi cB = lmol-dm"3; odpo-. wiednie wielkości winne być oznaczane indeksem c.
Ze względu na różny opis potencjałów chemicznych składników układu, tj. rozpuszczalnika A i substancji rozpuszczonych B, przedstawione ujęcie określane jest mianem niesymetrycznego (Lewisa) systemu aktywności (rachunkowego, odniesienia).
i. W dalszej części skryptu, w przypadkach nie budzących wątpliwości, będzie-y posługiwali się pojęciem współczynnika aktywności i aktywności bez ‘/dalszych określeń. Podobnie symbol p®B (3.21b) pisać będziemy bez indeksu
n (tzn. p®), oznaczając z kolei jako p® potencjał standardowy w symetrycz-• nym układzie odniesienia (substancji czystej), zaniedbując każdorazowo wpływ ciśnienia na potencjał chemiczny składników faz skondensowanych.
Rozpatrzmy układ dwufazowy, nie wnikając na razie, w naturę faz. Na podstawie (3.6) i (3.15) można zapisać dla dowolnego składnika B
(3.23)
p^+Rrina' = ^*RT]nai,
czyli
/? In — = -
0/ł Qa
l*B
Różniczkując powyższe równanie względem temperatury (gdy p = p& = const), do uwzględnieniu związków między funkcjami molowymi cząstkowymi: (dpBfdT)pB = -SB oraz pB = HB - TSB , otrzymuje się
(3.24)
dln (ajla?) =
d T R T2
Relacja ta jest słuszna dla dowolnych dwóch faz będących w równowadze i dowolnego układu odniesienia aktywności; oczywiście inny będzie sens fizyczny entalpii standardowych HB i aktywności w symetrycznym i niesymetrycznym układzie odniesienia.
Ograniczymy się teraz do układów dwuskładnikowych spełniających następujące warunki:
► składniki „1” i „2” nie tworzą roztworów stałych, co oznacza, że każda faza stała jest zawsze fazą czystą (jednoskładnikową) składnika „1” lub „2”,
► składniki „1” i „2” w fazie ciekłej mieszają się bez ograniczeń, co oznacza, że w układzie może występować tylko jedna faza ciekła,
► składniki „1” i „2” nie reagują ze sobą, tzn. nie tworzą połączeń chemicznych o określonym składzie stechiometrycznym.
Układ spełniający te wymagania nazywany jest układem eutektycz-nym prostym.
141