IMAG0804 (6)

LXXII zasad dydaktyczno-metodycznych nabrały tak wielkiego znaczenia dla teorii planu i ukształtowania nauczania w szkołach ludowych. Stosując te zasady torowano bezpieczną drogę, tak się przynajmniej zdawało, kształceniu religijno-moralnemu, które utrzymywało klasę robotniczą i warstwę drobnego chłopstwa w uległości wobec junkrów i burżuazji^,,!40.

Ostre to słowa! — Może za ostre. Czy jednak oschłość serca pracowitego, zrównoważonego i wielce zasłużonego mistrza nie dała do nich powodu?

Poznaliśmy system wybitnego pracownika naukowego, niestrudzonego myśliciela, utalentowanego pedagoga. Są w nim cenne poglądy na wychowanie, o wiele cenniejsze na nauczanie,^ ale- największą zasługą Her barta jest to, że tak usilnie pracował, aby pedagogikę; jaką zastał, podciągnąć na poziom nauki. Osiągnął w dziedzinie wyniki trwałe; popełniał jednak i błędy. I%6i Stąd?--4=ⁱWii lekceważmy błędów! Czasami właśnie z błędów    można się nauczyć więcej niż z przyswbjo41

nych już od dawna f^^iżytywnych osiągnięć.

r d %    mmmam Pddagogik Herbarts, „PMagfjgik, Organy des

IteulMheri^adaapgiSEhea^ZentralinstŁtji'^’’, BearliaJ956, nr 8.