IMG714 (2)

Ąoa

Przełożyli:

JACEK BALUCH

MARIA RENATA MAYENOWA

JÓZEF MAYEN

LUCYLLA PSZCZOŁOWSKA

Okładkę i obwolutę projektowała EWA FRYSZTAK

■2,66-164

BIBLIOTEKA UNIWERSYTECKA Im. Jerzego Gledtoyda w Białymstoku

Printed i n Poland Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1970 r. Wydanie pierwsze

Nakład 3 000+290. Ark. wyd. 19,2. Ark., druk. 24,5 Papier m/gł. ki. III. 70 gr, form. 74X90 cm z Fabryki Papieru w Kluczach Oddano do składania 16. III. 1970 r. Podpisano do druku w listopadzie 1970 r. Druk ukończono w grudniu 1970 r.

Zakłady Graficzne w Toruniu . Nr zam. 680. P-17 Cena zł 37.—

JAN MUKAROVSKY: PROGRAM ESTETYKI STRUKTURALNEJ

Twórczość Jana Mukarowskiego należy do najpiękniejszych osiągnięć czeskiego strukturalizmu lat trzydziestych i czterdziestych. Jemu przede wszystkim, i Romanowi Jakobsonowi, zawdzięcza ten kierunek swoje skrzydło literaturoznawczo-estetyczne. Dzięki wysiłkom badawczym obu protagonistów praski strukturalizm wykroczył poza lingwistykę, która przecież stanowiła jego główną domenę, opanowując tereny należące do innych dyscyplin wiedzy.

Jak wiadomo, doktryna lingwistyczna Prażan szybko stała się jedną z najbardziej wpływowych teorii współczesnego językoznawstwa. Nie musiała wyczekiwać na uznanie — zyskała piętno „klasyczności”, nim jeszcze zdążyła przejść fazę burzy i naporu. Wpłynęło na to szereg czynników, najważniejszym wśród nich była zapewne okoliczność, że praska szkoła wystartowała od razu z ukształtowaną koncepcją zjawisk językowych i sformułowanym programem badań. Wzorem awangard artystycznych pierwszego trzydziestolecia naszego wieku uczeni z Cercie Linguistique de Prague rozpoczęli zespołową działalność od dobitnych samookreśleń metodologicznych. Jeden z najdonioślejszych tekstów dwudziestowiecznego językoznawstwa, jakim są niewątpliwie Tezy Praskiego Koła¹ ogłoszone w 1929 roku, jest w gruncie rzeczy prospektem oałej późniejszej pracy rozwijanej przez badaczy należących do tego środowiska. Rzadki to przykład programu, który nie tylko nie przewrócił się w toku wieloletniej realizacji, ale - co więcej -nie stracił swej wartości jako teoretyczny komentarz do przedsięwzięć naukowych znacznie od niego późniejszych.