PB040640

PB040640



80 Higiena I dobrostan zwierząt gospodarskich

Wpływ siarkowodoru na zwierzęta

Jest on gazem bezbarwnym o nieprzyjemnym zapachu zgniłych jaj, dobrze rozpuszcza się w wodzie i cieczach organicznych, a jego gęstość względem powietrza wynosi 1,189. Powstaje przy gniciu substancji białkowych zawierających aminokwasy siarkowe. HiS jest głównym składnikiem gazów jelitowych. Wysokie stężenia siarkowodoru mogą powstawać w warunkach prawie identycznych jak w przypadku amoniaku.

Siarkowodór jest gazem silnie toksycznym, zaliczanym ponadto do grupy odorów. Istota toksyczności siarkowodoru polega na blokowaniu żelaza w enzymach oddechowych, co upośledza oddychanie komórkowe. Ponadto H^S wdychany do płuc przechodzi w siarczek sodu (NajS), który z kolei przedostaje się do krwi, gdzie ulega hydrolizie i ponownie przechodzi w siarkowodór. We krwi łączy się z hemoglobiną, tworząc sulfamethemo-globinę - związek nieczynny i nieskuteczny przy pobieraniu i transporcie tlenu.

Wytworzony na błonach śluzowycłi siarczek sodowy powoduje podrażnienie i stan zapalny tych błon, oraz obniżenie lokalnej odporności, przez co również usposabia układ oddechowy do licznych schorzeń zakaźnych i warunkowo zakaźnych. Siarkowodór poraża układ nerwowy, a szczególnie ośrodek oddychania i ośrodek naczynioworuchowy. Chroniczne intoksykacje HoS prowadzą do nieżytu dróg oddechowych, zapalenia spojówek, niedokrwistości, zaburzeń w trawieniu, wychudzeniu i obniżeniu ogólnej odporności organizmu. Właściwości toksyczne tego gazu są potęgowane w obecności NH3 oraz przy nadmiernej wilgotności pomieszczeń.

Wysokie koncentracje siarkowodoru, np. ponad 0,1 % prowadzą do śmierci zwierząt laboratoryjnych, zaś dla dużych zwierząt toksyczna dawka wynosi 0,5%. HiS jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ wysokie stężenia tego gazu nie są często możliwe do uchwycenia przez zmysł powonienia, a wykrycie go metodami laboratoryjnymi może być już spóźnione, gdyż zmiany jakie zachodzą w organizmie pod wpływem HiS, są nieodwracalne.

Dopuszczalne stężenie tego gazu w budynkach dla zwierząt wynosi według różnych autorów od 5 do 10 ppm (tab. 2.31), natomiast Rozporządzenie MRiRW z dnia 2.09.2003 r. (Dz. U. z 2003 /., nr 167, poz. 1629) zakłada maksymalną zawartość HiS 10 ppm dla drobiu lub 10 ppm dla pozostałych grup zwierząt.

Wpływ tlenku węgla na zwierzęta

Jest to gaz bezbarwny, bezwonny, o gęstości 1,25 g/1. Słabo rozpuszcza się w wodzie, z powietrzem tworzy mieszaninę wybuchową.

Źródłem tego gazu mogą być silniki spalinowe i piece służące do ogrzewania pomieszczeń inwentarskich (kurniki, ciclętniki, chlewnie). CO znajduje się w gazie świetlnym (6-10%), w gazach silników spalinowych (7-12%) oraz gazach piecowych (15-30%). Tlenek węgla pozbawiony jest zapachu i nie drażni błon śluzowych; ma silne działanie toksyczne, gdyż 300 razy aktywniej łączy się z hemoglobiną niż tlen (tworząc nieczynną karboksyhemoglobinę). Wynikiem działania CO jest uduszenie występujące przy 75-80% związaniu hemoglobiny z tym gazem (ok. 1% CO w powietrzu). Najniższa granica szkodliwości CO dla zwierząt gospodarskich wynosi 0,03% objętości, a przy stałym działaniu 0,015%.

Pomiar stężenia gazów w pomieszczeniach dla zwierząt nie jest skomplikowany. Istnieje kilka metod pomiarowych: aspiracyjna, wskaźnikowa, dyfuzyjna. Sposób pomiaru jest też przedmiotem dwóch polskich norm: PN-7 l-Z-04041 (oznaczanie amoniaku metodą kolorymetryczną) i PN-Z-04015-13 (oznaczanie siarkowodoru metodą spektrofotometryczną).

2.7.2. Zapylenie powietrza

W powietrzu atmosferycznym, a także w powietrzu pomieszczeń inwentarskich znajdują się domieszki mechaniczne w postaci drobnych cząstek pochodzenia nieorganicznego i organicznego (fot. 2.5). Cząstki o wielkości do 5 urn nazywamy pyłami, a powyżej 5 pm kurzem. Pyły o cząsteczkach mniejszych niż 0,1 pm nazywane są dymami. Okres sedymentacji pyłów trwa do 48 godz., zaś kurzu do 60 min, w zależności od ich składu, a także od temperatury, wilgotności i ruchu powietrza.

Fot. 2.5. Obraz mikroskopowy zawiesiny wodnej pofiltratu - po 4-godzinnej filtracji powietrza w wiwarium dla drobiu (powiększenie 2 380 razy)


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
PB040638 76    Higiena I dobrostan zwierząt gospodarskich2.7.1. Gazy szkodliwe i toks
PB040614 28 Higiena I dobrostan zwierząt gospodarskich od ciśnienia atmosferycznego, od prędkości ru
PB040619 38 Higiena i dobrostan zwierząt gospodarskich Tabela 2.15. Optymalne zakresy temperatury i
PB040621 42 Higiena i dobrostan zwierząt gospodarskich i płuc oraz objętości klatki piersiowej w por
PB040622 44 Higiena i dobrostan zwierząt gospodarskich 3)    W ilgotność maksymalna (
PB040628 56 ?•__Higiena I dobrostan zwierząt gospodarskich_2.4. Metody sumarycznej oceny czynników
PB040648 96    _Higiena i dobrostan zwierząt gospodarskich Fol. 3.4. Urządzenia firmy
PB040649 98 Higiena I dobrostan zwierząt gospodarskich Tabela 3.2 cd. 1 2 r~ 3 - Trzoda
PB040650 100 Higiena i dobrostan zwierząt gospodarskich •    rodzaju i właściwości ci
PB040661 122 Higiena I dobrostan zwierząt gospodarskich występują również przy nieprawidłowo wyprofi
PB040670 140 Higiena I dobrostan zwierząt gospodarskich na tle polietiologicznym (stres masowego cho
PB040673 146 Higiena I dobrostan zwierząt gospodarskich Rozporządzenie (WE) 852/2004 w art. 5 nakład
PB040682 164 Higiena i dobrostan zwierząt gospodarskich 5.8.4. Warunki utrzymania innych gatunków
PB040690 178 Higiena i dobrostan zwierząt gospodarskich paszy zwierzęta idą na drugi koniec kojca na
22909 PB040620 40 Higiena I dobrostan zwierząt gospodarskich U loch wysokie temperatury, prawdopodob

więcej podobnych podstron