skanowanie0186

ZNUŻENIE BOSKIE!

Cicha Nocy, pocałunku Dobrej Śmierci! Królowo Czarów, nie znająca buntu poddanych! BOGARODZICA, piastująca Myśl Wieczności! Ciebie na przemian z Potęgą miłuję i Czynem — Ciebie co wieczór niechaj oglądam, nim zasnę — Twoje Uosobienie zjawiaj ludziom, by poznali Jak nadświatowo cudowne jest najwyższe Piękno.

TANTAL SZPITALNY

Ach, jakżebym użył świata, Gdyby nie to znużenie, Które mi zamiast kata Zasuwa oczy w cienie.

W przezrocze zmierzchy letnie, Leżąc jak z krzyża zdjęty, Zazdroszczę ćmie, gdy przetnie Przede mną zórz odmęty.

Traw żywe aksamity Wabią pod drzewa w bieli,

I trzciną staw poszyty Po skwarach do kąpieli.

Lecz słabszy od ćmy malej I od nawodnej muchy, Tęsknotą oniemiały W szpitalne padam puchy.

Ach, jakżebym użył świata, Gdyby nie to znużenie, Które mi mrozi rdzenie,

Po krzyżu mrozem lata!

373