str 064 065 (3)

. LUDOWE WIERZENIA W POEZJI

Ludowe wierzenia odbiły się szerokim echem w literaturze. Od najdawniejszych lat wielu poetów ujmowało je w poetyckie strofy. Zgadnijcie, któremu z trzech wymienionych autorów zawdzięczamy cytowane fragmenty:

1. Za chatami tuż przy siole Dziki rozdół — w tym rozdole W jamie wiedźma mieszka stara;

J.    Słowacki

K.    Korab Brzozowski W. Pol

Ani ścieżki, ani drogi,

Kołem ciernie, osty, głogi;

Tu bies co noc harc wyprawia, Wioski, domy zwodne stawia, Zbłąkanego tu wędrowca Ciągnie nimi w głąb manowca I z chichotem przepada.

2. Posłuszni na twe najmniejsze skinienia

Szalone chęci, najdziksze marzenia

Musimy spełniać. Na twoje rozkazy

Z Karpat nad Bałtyk przenosimy głazy

Wieszamy mosty na szczytach    '

Krępaku.    ^Asnyk .

Całe jeziora dźwigamy    *

w przetaku.

Co było skarbów zaklętych wśród ziemi,

Ze skrzyni skąpców nasz fortel wyłupił

Jużbyś królestwo za to całe kupił.

3.    Sroczka krzekce na

płocie: będą goście nowi Sroczka czasem omyli, czasem prawdę powi.

Gdzie gościom w domu rado, sroczce zawsze wierzą I nie każą się kwapić

kucharzom z wieczerzą.    Kochanowski

Sroczko, umiesz ty mówić,    ^Sz- Szymonowicz

powiedz, gdzieś latała?    ^B' ^imorowicz

Z którejś strony goście jadący widziała?

Sroczka skrzekce na płocie, pannie się raduje Serduszko, bo miłego przyjaciela czuje.

4.    Kiedy zaraza Litwę ma

uderzyć

Jej przyjście wieszcza odgadnie źrenica;

Bo jeśli słuszna wajdelotom wierzyć,

S. Goszczyński K. Ujejski A. Mickiewicz

Nie raz na pustych smętarzach i błoniach

Staje widomie morowa dziewica

W bieliźnie, z wiankiem ognistym na skroniach,

Czołem przenosi białowieskie drzewa

A w ręku chustką skrwawioną powiewa.

65

5    500 zagadek z folkloru