Słownik Polsko Norweski8

równomierny 178 ryba

breddegrad.

równomierny adj. ensartet; regelmessig.

równość/, likhet; likestilling. równouprawnienie n. likestilling; likeberettigelse. równowaga/. likevekt. równowartość/. ekvivalent. równoważny adj. ekvivalent; av samme vekt.

równoważyć v. balansere. równoznaczny adj. ensbetydende, synonym.

równy adj. lik; glatt; samme; (płaski) jevn, flatt. rózga/. kvist; ris (til straff). róża/, bot. rosę. różanecznik m. bot. alperose, rhododendron. różaniec m. rosenkrans. różany adj. rosen-; rosa. różdżka/, (czarodziejska) tryllestav; (witka) kvist. różnica/, forskjell; differanse; mat. differens.

różnić się v. vaere forskjellig, atskille seg fra.

różny adj. forskjellig; variert; ulik. różowy adj. rosen rad. różyczka /. liten rosę; med. rode hunder.

RP (Rzeczpospolita Polska)

Republikken Polen. rtęć/, kjem. kvikksolv. rubel m. rubel, rubieżny adj. grense-. rubin m. rubin.

ruch m. bevegelse; drift; ~ uliczny trafikk; ~omy adj. bevegelig; rarlig.

ruda/, geol. malm, erts. rudera/. ranne, falleferdig hus. rudowłosy adj. rad ha ret. rudy adj. (o kolorze) radbrun; (o człowieku) radharete. rudzik m. om. radstrupe. rufa/. akterstevn, akterdekk, hekk. ruina/, (oftest pl. ruiny) ruin. rujnować v. ruinere. ruleta/, (gra) rulett. rum m. rom (brennevin). rumak m. ganger. rumian|ek m. bot. kamille; herbata kowa kamillete. rumiany adj. radmusset, rad. rumienić się v. rodme. rumieniec m. rodme. rumor m. stoy, larm, brak.

Rumun m. rumuner.

Rumunia/. Romania.

Rumunka/, rumuner (kvinne). rumuński adj. rumensk. runąć v. falle ned, ramie ned. runda/, rundę, runiczny adj. runę-, runolog m. runolog; ~ia/, runologi.

runowy se runiczny, runy pl. hist. runer. rupieć m. skrap. rura/. ror; ~ka/. liten ror; ~kowaty adj. rorformet. rurociąg m. rarledning. rusałka/, nymfe. rusyfikacja/, russifisering. ruszać v. se ruszyć, rusztowanie n. stillas. ruszyć v. rore, bevege; ~ się rare seg, bevege seg. rutyna/, rutine. rwa/, med. nevralgi. rwać v. rive; (owoce) plukke. rybja/. fisk; ~y słodkowodne ferskvannsfisk; ~y morskie saltvannsfisk; haczyk na ~y fiskekrok, angel; hodowla ~ fiskeoppdrett; łowić ~y fiske; przynęta na ~y fiskeagn; kulin. ~a

gotowana kokt fisk; ~a smażona

stekt fisk; ~a wędzona rokt fisk; potrawa z ~y fiskerett; fig. zdrów jak ~a frisk som en fisk. ryback|i adj. fiske-; łódź ~a fiskebat; sprzęt ~i fiskeredskap. rybactwo n. fiskeri. rybak m. fisker. rybałt m. hist. skald, sanger. rybi adj. fiske-. rybitwa /. om. terne. rybka f. liten fisk; złota ~ gullfisk. rybn|y adj. fiske-; danie ~e fiskerett; mączka ~a kulin. fiskemel; zupa ~a kulin. fiskesuppe; sklep ~y fiskebutikk, fiskeforretning; targ ~y fisketorg. rybołówstwo n. fiskefangst, fiskeri. Ryby pl. astr. Fiskene. ryce rski adj. ridderlig; ridder-;

—rskość/. ridderlighet; ~rstwo n. hist. ridderskap; ~rz m. ridder. rychło adv. snart, straks; ~y adj. hurtig, rask; tidlig. rycina/, tegning, illustrasjon; gravering.

ryczałt m. samlet sum. ryczeć v. brole; raute. ryć v. gravere.

rydel m. spade; ~ek m. liten spade. rydwan m. hist. lett herskapsvogn. rydz m. bot. spiselig skivesopp. rygor m. strenghet, tukt. ryj m. (pies, kot) snute; (prosię) tryne; (koń) mule; ~ek m. se ryj. ryk m. broi; (osła) skryt. rym m. rim; ~ować v. rime. rynek m. torg, markedsplass; marked.

rynna/, renne, takrenne. rynsztok m. rennestein. rys m. (ansikts-) trekk; (zarys) skisse; ~y twarzy ansiktstrekk. rysa/, ripe; sprekk.

rysik m. griffel. rysopis m. signalement. ryso|wać V. tegne; ~wnik m. tegner.

rysun ek m. tegning; ~kowy adj. tegne-.

ryś m. zoo/, gaupe. rytm m. rytme; ~iczny adj. rytmisk.

rytownictwo n. gravorkunst, gravering. rytownik m. gravor. rytua|lny adj. rituell; ~ł m. ritual. rywal m. rival; ~izacja/. rivalisering; ~izować v. rivalisere;

~ka/. rivalinne.

ryzyko n. risiko; ~wać v. risikere;

~wnie adv. risikabelt; ~wny adj. risikabel. ryż m. bot. ris.

ryży adj. (o kolorze) rodbrun; (o człowieku) rodMrete. rzadk i adj. sjelden; (płyn) vassen, tyrrn, glissen; ~o adv. sjelden;

~ość/. sjełdenhet. rząd m. rekke, rad; poi. regjering. rządzić v. lede; forvalte; (krajem) regjere, styre; herske; administrere. rzec v. si.

rzecz f. ting; sak; verk. rzeczka f. bekk, liten elv. rzecznik m. talsmann; sakforer. rzeczny adj. elve-. rzeczown ik m. gram. substantiv;

adj. substantivisk. rzeczowiość/. saklighet; ~y adj.    £

saklig.

rzeczpospolita/, republikk;

Rzeczpospolita Polska

Republikken Polen. rzeczy pl. eiendeler. rzeczywistość/. virkelighet; ~sty adj. virkelig; —ście adv. virkelig.