tomI (6)

8 Podstawy fizjoterapii

nic lego procesu, dobór najwłaściwszych środków terapeutycznych oraz rzetelne kontrolowanie uzyskiwanych rezultatów.

W związku ze złożonością zagadnień fizjoterapii i wspomnianym powyżej postępem, przegląd dostępnej literatury przedmiotu budzi pewien niedosyt, pomimo że ostatnie lata przyniosły wiele wartościowych pozycji wydawniczych. Stosownie do intencji różnych autorów, poszczególne pozycje koncentrują się wokół wybranych zagadnień fizyko-, kinezy- bądź fizjoterapii, pozostawiając niektóre nie rozpracowane lub wręcz nie ruszone. Jeszcze inne poruszają tę problematykę w kontekście zagadnień klinicznych, niejednokrotnie z jednoczesnym spłyceniem bądź uproszczeniem treści fizjoterapeutycznych. Wielu autorów posługuje się przy tym zróżnicowanym językiem, używając nieraz przestarzałego nazewnictwa lub swego rodzaju zawodowego żargonu. Utrudnia to niezmiernie studiowanie takich przedmiotów, jak: „Teoria i metodyka kinezyterapii" oraz „Fizykoterapia i masaż". Pozbawia to również osoby mające w przyszłości zajmować się fizjoterapią możliwości spojrzenia na całość zagadnienia, utrudniając w ten sposób zrozumienie szeregu podstawowych problemów, a tym samym i studiowanie przedmiotów dotyczących rehabilitacji osób dotkniętych rozmaitymi dysfunkcjami.

Przegląd literatury przedmiotu ujawnił, że niektóre opracowania zawierają pewne błędy, że niektóre stwierdzenia zawarte w różnych opracowaniach wzajemnie się wykluczają, bądź nie mają żadnego merytorycznego uzasadnienia. Młodzi adepci fizjoterapii nie mają niestety pełnego rozeznania odnośnie wartości „wydrukowanej treści”. Wobec tego nieraz przyswajają sobie mało wartościowe lub wręcz błędne wiadomości, jakie trudno im później w sposób racjonalny wyeliminować. Intencją autorów nie było jednak wytykanie jakichkolwiek błędów czy polemizowanie z budzącymi wątpliwości opracowaniami, lecz raczej przedstawienie całości poruszanej problematyki w sposób nie tylko ułatwiający jej zrozumienie, ale jednocześnie w ujęciu, które merytorycznie wydawało się być najbardziej uzasadnione.

Niniejszy podręcznik ma być próbą wypełnienia przedstawionych powyżej luk i niedostatków. Zamierzeniem autorów nie było przy tym wyczerpujące przedstawienie całokształtu problematyki fizjoterapii, czemu przeczy zresztą objętość tego opracowania. Wychodząc z założenia, że podręcznik ten ma być przede wszystkim podstawą i przewodnikiem do studiowania wspomnianych wyżej przedmiotów, starano się, by spełnił on takie właśnie zadania, zwłaszcza że - z jednej strony - kinezyterapia i fizykoterapia (jako przedmioty nauczania) wyprzedzają inne przedmioty kierunkowe, ułatwiające niejako ich zrozumienie oraz - z drugiej strony -stanowią one podstawę dla szeregu innych przedmiotów nauczania. Zjawisko to jest szczególnie wyraźne w odniesieniu do kinezyterapii. Dla znawców zagadnienia oczywiste jest, że właściwe ustawienie przedmiotów nauczania i precyzyjne rozgraniczenie ich treści jest problemem praktycznie nie do rozwiązania, stąd też zarysowuje się konieczność pewnego jak gdyby powielania tematyki będącej domeną różnych przedmiotów. Starano się więc, aby całość poruszanej problematyki przedstawić w miarę możliwości kompleksowo, celowo jednak skracając, upraszczając