DIGDRUK00106534 djvu

26

Wtedy zamek Ojcowski był w ruinie, starostwo zaś zostawało w ręku przemożnej-bardzb' rodziny Koryciiisdłich herbu Topor, która tutaj praw ie dziedzicznym praw^rein panowała, bo jeden po drugim, syn po ojcu, “synowiec po stryju, brał Ojców⁷ za łaską, królewską,.

Mikołaj Koryćiński otrzymał same rozwaiiny. Natychmiast ivziął się do roboty, i już w krótkim czasie miiry podniósł; zmienił zupełnie postać zaniku. Wśród tej pracy jego nadjechali do Ojcowa 1638z. lustratorowie/śtarostwa. Widzieli te usiłowania i prace Korycińskiego i chlubną pamiątkę zostawili o nich w opisie swoim. Starosta wyznał im, że dalej chce łożyć koszt około naprawienia murów zamkowych, ale zaivsze w nadziei, że król i Rzplita oceni te usiłowania i wynagrodzi go stosownie. Słuszna rżecz albowiem, żeby powrócono mu ze skarbu koronnego nakład, który dobrowolnie poświęcił na podniesieni^ dóbr narodowych Nife chciat kosztów liczyć sam starosta’,"zaprasza więc rewizorów z urzędu, żeby zjechali na grunt, i przekonawszy kię o rzeczy, oznaczyli cyfrę wynagrodzenia. Nie był nawet tak chciwy, żeby sam rachował na wzglądy u Rzplitej, która summę wyłożona mogła powrócić nawet jego dziedzicom (*). I w istocie w r. Kij.'i stanęła kohśtytucya, która w yznaczyła rewizorów celem oznaczenia łożonych na zamek nakładów⁷ z uwagi, że potrzeba jest baczyć Rzplitej na opatrzenie pogranicznych zamków⁷. Z jakiego jednak porodu Ojców rachowano do pogranicznych zamków? Od czasu utraty Szlą-ska, sam Kraków stał się miastem pogranicznem, więc mógł być pogranicznem i Ojców⁷, ale nie oto idzie; idzie ottyezy Ojców był kiedy tak obroimem miejscem, żeby aż Rzplita podciągała go pod nazwę pogranicznych zamków⁷, którei.n szczególniej opiekowało się prawo narodowe, niby strażnicami wolności ojczyzny od napaści nieprzyjacielskiej? W żadnej konstytucji liii spotkał Ojcowa ten zaszczyt, w'tej' tylko z r. 1633, pozosfałjSlad troskliwości Rzplitejj wzglę-_ dem zamku Ojcow⁷skiegbfa wpływ^rał ufekawodnie na ro stb-sunek starosty ówczesnego do króla i do narodu. Piękne tam dano Koryciiiskieiiiu świadectwo, że zamek dźwignął z fundamentu.

(^tt) Lipiński i Baliński, Starożytna Polska, I, str. 74.