DIGDRUK001065
13 djvu

105 -

tego oblężenia raniony w twarz orl niejakiego Węgrzyna Piotr -Szafraniec z Łuczyc, wznieciłby był wojnę domową, gdyby Ludwik bojąc,,się, aby lud jegp od liczniejszych Polaków nip,był; pokonany, ni,e,zaspokoił Szafrańca, dając mu prawem dziedzicżnem zamek Pieskową Skałę, który do lów polskich należał>•. ; rim ;/■, *f    :•»

Nie doszło do naszych czasów w jakim był stanie dawny ten zamek, gdy teraźniejszy dziełem jest Stanisława Szafrańca, który za królą Stefana w r. 1582 wojewodą był sandomirskim, a o którym Paprocki pisze: jpH „Ten we wszystkich imionach swych, dwory kosztem wielkim pobudował: zamek na Pieskowój skale ozdobny j kosztem niemałym zmurował.“—łpesz przeciąg lat kilkadziesiąt musiał nadwerężyć te mury, gdy ,Michał Zebrzydowski wojewoda i starosta krak., który w tym zamku (własnpścią jego będącym) w r. 1667 umarł, znacznym go nakładem restaurował jak świadczy Kochowski (,***)—a dowodzi herb Zebrzydowskich Kadwan i Srzeniawa, herb żony jego Maryi z Stadnickich, które obok bramy zamkowej w kamieniu wykute widzieć się dają.

A gdy tyle starożytny! li grodów czas obalił, gdy rumy ich po tak wielu miejscach rozrzucone, smutnym są obrazem klęsk, jakiemi ojczyzna im&'za gnębioną była; miło jest patrzćć jak zamek ten dotąd mieszkalny i w porządnym utrzymywany, stani&isam jeden wpośród tylu grodów w gruzach pogrzebionycb, oparł się tylu burzom i starożytnego kszrałtu dochował: a że nie odraził w teraźniejSzćj stanął rozległości, i w późniejszych czasach znacznie był powiększony, widać ztąd, że jeszcze obecnie część gmachu tego imieniem starego zamku nazywaną bywa.

Zbudowany na szczycie wysokiój skały, mógł w dawnym stanie wojennego rzemiosła nazywać się obronnem stanowiskiem. r Godnemi obejrzenia wewnątrz są pokoje, których jest wielka liczba: kaplica pod wezwaniem św. Michała, Studnia głębokości niezmiernćjjw skale wykuta, a nadewszyst-ko widok z okien zamkowych na dolinę, będący oraz korytem rzeczki Prądnika.

(*) Naruszewicz VII. p. 96.

(**) Herby ryc. pols. p. 5/.

(***) Clim. III. p. 275.