160
Poprawa jakościowa ludności.
Zanik mózgu. Pelizau-Merzba-cha.
Przemieszczenie źrenic.
Retinitis pigmentosa. Zapalenie barwikowe siatkówki. Dziedziczenie ma byc zarówno recesywne, jak i dominujące.
Ataksja rdzeniowa, choroba Friedreicha. Dziedziczenie ma być recesywne.
Porażenie rdzeniowe spa-styczne.
Zanik nerwu wzrokowego. Sposób dziedziczenia sporny. Zauważono dziedziczenie recesywne i dziedziczenie recesywne, związane z płcią żeńską. Dotknięci ślepną zwykle przed osiągnięciem zdolności rozradzania się. Rodzice takiego dziecka i istniejące już jego rodzeństwo powinno być wyłączone z rozrodu.
Porażenie rdzeniowe. (Pa-ralysis spinalis). Dziedziczenie jest zdaje się, zarówno dominujące, jak i recesywne.
Głuchoniemota, o ile jest uwarunkowana dziedzicznie. Dziedziczenie jest recesywne. Dotknięci głuchoniemotą dziedziczną (stanowią oni y3 część wszystkich głuchoniemych) nie powinni posiadać potomstwa, jak również ich rodzeństwo, tembardziej, że z reguły wśród powinowatych można też wykryć konstytucje psychopatyczne.
Zwyrodnienie skóry barwikowe (Xeroderma pigmentosum). Dziedziczenie ma być recesywne. Dotknięci umierają zwykle przed osiągnięciem zdolności rozradzania się. Rodzicom należy zabronić dalszego rozradzania się, tak samo rodzeństwu.
Drżączka poraźna. (Paralysis agitans). Choroba występuje dopiero w starości, chodziłoby więc tylko o wyłączenie z rozrodu dzieci osob, dotkniętych tą chorobą.
Jeśli w tym spisie obciążeń istotnych, wyraźnych i rzadkich ośmielono się określić pewne osoby, jako wprost niezdatne do rozrodu, to przez to bynajmniej nie należy rozumieć, że ich wyłączenie wystarczyłoby już, aby zupełnie wytępić obciążenia. W ogólnej masie dziedzicznej całej ludności pozostanie jeszcze wiele obciążeń, podlegających recesywnemu sposobowi dziedziczenia. Ale przez wyłączenie przynajmniej tylko ludzi ujawniających je, a może też ich rodziców i rodzeństwa, ujmujemy tej masie coraz więcej obciążeń i przez to dążymy do stopniowej poprawy.
Obciążenia wyraźne niezależnie od tego czy są istotne, czy nieistotne przedstawiają szerokie pole badań patologji dziedziczności i lekarskiego badania przodków. Bo ich charakter znamienny i zależność od jednego tylko lub w każdym razie niewielu czynników dziedzicznych, czyni z nich znakomity przedmiot batiań. Ale dla praktycznej eugeniki mają mniejsze znaczenie, gdyż o ile należące tutaj obciążenia nieistotne możemy zlekceważyć, bo z powodu swej częstości nie mogłyby chyba być powodem wyłączenia z rozrodu, o tyle z drugiej strony obciążenia istotne są bardzo rzadkie. Te ostatnie natomiast mają tę właściwość, że zmuszają nas do zupełnego wyłączenia niektórych osobników. Lekarz, udzielający porad eugenicznych, staje dlatego w obliczu wielkiej odpowiedzialności, która wzmaga się jeszcze przez to, że sposób dziedziczenia wielu wad nie daje się niedwuznacznie stwierdzić. Jest godne polecenia zasiągnięcie właśnie w tych wypadkach porady jeszcze jednego fachowca. Jako tacy wchodzą w rachubę przedstawiciele nauki o dziedziczności (których dzisiaj znaleźć możemy przynajmniej w każdem mieście uniwersyteckiem) lub też lekarze specjaliści z tej dziedziny wiedzy lekarskiej, do której należy odnośna wada dziedziczna.