o potrzebie kształceniaumiejętności społecznych pedagogów (6)

myśleć, gdy zatem najpierw’" dostarczono nam materiału, którym będziemy później majsterkować”⁴⁷.

Gdy na funkcję szkoły spojrzeć z perspektywy „dziejącej się” w sposób niejednoznaczny rzeczywistości'"', wobec której, wyposażony jedynie w zestaw fundamentalnych przekonań i zastanych strategii działania, podmiot skazany jest - w najlepszym wypadku - na pozycję widza, sensem pracy szkoły wydaje się być kreowanie kompetencji krytycznej jako potencjału - jednocześnie sprawczego i autonomicznego działania podmiotu w obszarze świata społecznego.

Szahaj przyjmuje stanowisko Rortyego. zgodnie z którym przedakadcmickie szczeble kształcenia wprowadzają w uniwersum kultury. Biorąc pod uwagę niedostatki, dotyczące dostępności oraz warunków organizacyjnych rodzimego kształcenia akademickiego, sądzę, że nadzieja na krytyczne funkcje akademii i związane z tym przekonanie o możliwości odciążenia wcześniejszego etapu kształcenia / postulatu „tworzenia dystansu” stanowiłyby pewien rodzaj naiwności.

**' A. Szahaj, Ironia, majsterkowanie i miłość, (w:) Demokracja a oświata. Kształcenia a wychowanie, (red.) II. Kwiatkowska, Z. Kwieciński, ..Edytor", Toruń 19%. s. 228.

■" Określenie odnosi się zarówno do teorii stawania się społeczeństwa P. Sztompki. jak i postmodernistycznych „pejzaży” kultury, nadających jej perspektywę wieloznaczności. Zob.: I*. Sztompka, teoria stawania się społeczeństwa. Szkic koncepcji, ..Kultura i Społeczeństwo" 1991. nr 1; Z. Bauman. Pono woczesność jako źródło cierpień. Wydawnictwo ..Sic!”, Warszawa 2000.

Sylwia Dolińska-Marcin iak

Uniwersytet Gdański

O potrzebie kształcenia umiejętności społecznych u pedagogów

W artykule tym postaram się zanalizować, zyskujące w literaturze na popularno ści, pojęcie umiejętności społecznych oraz powiązać je z argumentami za świniło mym kształceniem tych umiejętności u studentów pedagogiki i pedagogów.

Prowadząc od wielu lat przedmioty metodyczne (takie jak metodyka piacy opiekuńczo-wychowawczej, animacja pracy w grupie, komunikacja poprzez dramę), dające studentom możliwość komunikowania się z innymi, bycia pedagogiem, spiaw dzania swoich praktycznych umiejętności w pracy z dziećmi, ludźmi dorosłymi zdrowymi czy chorymi - uświadomiłam sobie znaczenie umiejętności społecznych w pracy pedagoga. Wiadomo było, iż pedagodzy powinni być przygotowani do pi-i cy w społeczeństwie, ale w istniejących programach nauczania ta oczywisln pinwd.i nie znajdowała praktycznego odzwierciedlenia. Wykłady dostarczały adeptom \n dagogiki wiedzy co najwyżej postulatywnej, której nic trenowano ani podczas ćwi czcń, ani w trakcie żadnych zajęć praktycznych. Przemiany, które nastąpiły u Po|m » po 1989 roku, spowodowały otwarcie uczelni na nowe myśli i prądy edukacyjne oi.iz umożliwiły zreformowanie programu studiów pedagogicznych i wpiowadzcnn nowych form prowadzenia zajęć ze studentami. Wykłady omawiające zagadnicin.i piaktycznc wzbogacono warsztatami, otwierającymi możliwości komunikacji po między ich uczestnikami; warsztaty te cieszą się wśród studentów du/ą popularno scią Stworzono również wiele nowych przedmiotów, a ambicją każdego nauc/yi n la akademickiego było zreformowanie swojego przedmiotu i dostosowanie go do nowej rzeczywistości. Przedmioty te realizowano bez korelacji z innymi przednim Innu, a nauczyciele nie zawsze byli do końca świadomi tego. co robią, /.imany n 'o*,tuly wymuszone przez przekształcającą się radykalnie rzeczywistość społeczną /mieniły się przecież oczekiwania społeczne wobec absolwentów szkol wszystka b i /ebli. me wyliczając nauczycieli ani pedagogów. Okazało się, ze wiedza i uiiih |, iijost i absolwentów s/kol mijają się z oczekiwaniami pracodawców, kloizy nagle opioi/ szkolnej wiedzy zaczęli od piacobioicow oczekiwać umiejętności pozua I t|ąt \i li iiii eleklywną i Iwon zą piat ę w zespole, komunikowanie sit, z innymi lud.