page0195

187

Sćgur — Seidel

ku 1818 znowu odzyskał miejsce w parlamencie. Umarł d. 27 Sierpnia roku 1830. Jego Oeuwes complettes wyszły w 33 tomach (Paryż, roku 1821—30). —• Najstarszy syn jego SĆglir (Oktawijan, hrabia de) urodził się w r. 1779, był zrazu urzędnikiem, ale później miał udział w ostatnich wyprawach Napoleona i umarł w r. 18x8- Tłomaczył z angielskiego romanse: Ethelvina (Paryż, r. 1802, 2 tomy) i Delinde (Paryż, r. 1802). —• SĆgUr (TAgUeSSeail (Rajmund Józef Paweł, hrabia de), ur. 18 Lutego, r. 1803, służył jako oficer w czasie wojny hiszpańskiej z r. 1823, potem przeszedł do służby cywilnej. W r. 1827 jako prefekt departamentu wyższych Pirene-ów, złożył urząd, chociaż w gabinecie zasiadał wtedy hrabia Mole jego krewny. Tenże departament w r. 1849 wysłał go do zgromadzenia prawodawczego. Tu na drugiem posiedzeniu, skłonił on prawą stronę do zawołania wraz z nim. vive la republique. Wkrótce atoli ochłodła ta republikańska żarliwość. Od r. 1852 jest Segur cesarskim senatorem. — SĆgUr (Paweł Filip, hrabia de), generał i autor wojenny, drugi syn hrabiego Ludwika Filipa Segur d’Aguesseaii ur. d. 4 Listopada r. 1780, część młodocianego wieku przepędził w Anglii a następnie dokończył wykształcenia u rodziny swojej w Chatenay. Po rewolncyi z 18 Brumaire, wszedł do wojska i należał do wyprawy generała Moreau w Bawaryi oraz Macdonald’a w Graubunden, którą też opisał w dziele pod ty.: Catnpagne du generał Macdonnald dans les Grisons (Paryż. r. 18 d2). Pierwszy konsul w r. 1802 przeniósł go do swojego sztabu głównego i polecił mu straż głównej kwatery tudzież swojej własnej osoby. W r. 1805 Segur układał się z Mack’em o kapitalaeyją ITlum. W wyprawie polskiej z r. 1807 Napoleon używał go za adjutanta, lecz dostał się w ręce Rossyjan, którzy go po koją w Tylży wydali. Potem dowodził pułkiem huzarów w Hiszpanii i wraz z polskimi ułanami zdobył wzgórza Samo-Sierra, za któryto waleczny czyn cesarz mianował go pułkownikiem. Podczas wyprawy z r. 1812 znajdował się jako generał brygady w orszaku cesarskim i pełnił obowiązki kwatermistrza generalnego. Na tern stanowisku miał dobrą sposobność, przypatrywania się biegowi wypadków. W wyprawie z r. 1814 musiał organizować piąty pułk gwardyi, na którego czele odznaczył się szczególniej pod Rheims. Po upadku cesarza Ludwik XVIII powierzył mu dowództwa jazdy utworzonej ze starej gwardyi. Ale podczas Stu Dni S. znowu przeszedł na stronę Napoleona i był szefem sztabu głównego w armii, mającej zasłaniać Ren. Dla tego po drugiej restauracyi wyszedł ze służby i napisał swoją sławną: Histoire de Napoleon et de la grandę armee pendant 1812 (2 tomy, Paryż, r. 1824 i później) dzieło to odznaczające się epicznem przedstawieniem i filozoficznym poglądem, miało gwałtownego przeciwnika w generale Gourgaiid (ob.), którv zapatrując się na rzecz z punktu czysto militarnego, napisał Examen cril'qne dzieła hr. Segur’a. Histoire de Hassie et, de Pierre te Grand (2 tomy, roku 1829), odznacza sią raczej przyjemną formą, jak głębokiem badaniem. W r. 1830 akademija franeuzka wybrała Segur’a swoim członkiem. Po rewo-łuoyi Lipcowej z r. 1830 wróeił on znowu do służby czynnej i w r. 1831 otrzymał stopień generała porucznika, tudzież godność parowską. Przy pomocy papierów ojca swojego wydał: Histoire de Charles VIII (2 tomy, Paryż, roku 1825).

Seid, ob. Zaid.

Seidel albo Seite/, miara objętości óo płynów w Niemczech południowych, a szczególniej w Austryi i Bawaryi. Seidel w Austryi równa się 0,354 litra francuz, czyli kwarty polskiej, albo 0,29 krużki ross. (miara zawierająca l^lj₉