page0221

218

nasze na Pana Boga pamiętać upominam. "W obozie pod Cecora, 6 Octobris 1620.

Jejmość do zgonu kochający małżonek i ojciec Stanisław Żółkiewski, hetman w. k.

Na drugi dzień była bitwa stanowcza, której nieszczęsne skutki wiadome. Żaden z Żółkiewskich (a było ich pod Cecorą kilku tego imienia) do domu nie wrócił. Zabrała ich jeżeli nie śmierć to niewola. Wysłańcy hetmanowej na miejsce walki, dowiedzieli się, że syn jej żyje w więzieniu u Dewlet Gireja, zwanego pospolicie przez polaków sułtanem Gałgą; co do hetmana, nabyli pewności że zginął. Po dawnej bliźnie rozpoznali tułów jego skrwawiony i zabrali go z sobą do Żółkwi; o głowę, którą dla większego tryumfu ucięto, trzeba było robić starania w Carogrodzie, gdzie ją zawieziono.

Lecz na wykupienie syna hetmańskiego z niewoli Krymskiej, nie było tyle pieniędzy ani w ręku wysłańców, ani nawet w skarbcu Żółkiewskim, wycieńczonym przez ciągłe dla kraju ofiary. Znękana boleścią hetmanowa, oddawszy ostatnią posługę zwłokom męża, pospieszyła z prośbą do króla, ażeby jej wolno było ze sreber domowych wybić do wykupu syna potrzebne pieniądze. Król