WA30881 I902 SZSTEMATZCYNZ KURS4 I djvu

— 131

Niam-Niamowie tak mówią, o nich: „Akkowie skaczą, jak szarańcza w polu, słonie ich nie widzą, tak są żwawi, wreszcie wypuszczają strzałę z łukuw oczy zwierzęcia i przeszywają jego brzuch dzidami¹'. Szczep negrylski siedział prawdopodobnie na całej tej przestrzeni zwartą masą plemionek myśliwskich, póki nie rozbiły ich i nie rozstrzeliły późniejsze fale etniczne. Dzielnica bananów roi się od przybyszów i wychodźców. W liczbie takich przybyszów są Monbu-towie, około miljona głów, ludożercy; krewniakam ich są prawdopodobnie Fanowie, o których Barret pisze: „Pytani, skąd wyszli, wskazują wschód... przeszli po ciele spotkanych ludów, niszcząc, dla swego utrzymania, ludzi, bydło i plantacje". Wędrówka trwała jedenaście miesięcy, a szła wzdłuż lasów i plantacji bananów. Z pośród lasów wyszli może i Dahomejczycy. Spokrewnieni z tym szczepem są może Niam-Niamowie, siedzący bardziej na północ od Monbutów, i Mauyema na południu. Są to wszystko ludożercy, cery czekoladowej, a długie włosy i nosy niemurzyńskie wykazują obcą murzynom domieszkę krwi. Manyema wyróżniają się od niekształtnych murzynów wybrzeża zachodniego. Kobiety są barwy jasnocynamonowej, o prostych nosach, pięknie zarysowanych głowach i małych rękach. Handlarze dokładają wszelkich starań, ażeby je kupić.

Fakty te świadczą o istnieniu tutaj powodzi etnicznej niemurzyńskiej, wychodzącej ze wschodniej części rozpatrywanego terytorjum.